„Hún var 13 mánaða þegar greining lá fyrir. Þá kunni hún ekki að sitja, nýfarin að velta sér og gerði ekkert sem jafnaldrar hennar kunnu. Ég viðraði áhyggjur mínar margoft. En í flest skipti var mér bent á að mögulega væri ég bara með fæðingarþunglyndi, of þreytt og undir of miklu álagi. Fyrstu mánuðina klesstum við alls staðar á veggi með tilheyrandi álagi á andlegu heilsuna.“
Þetta segir Kristín Ýr Gunnarsdóttir, blaðamaður en hún á unga stúlku, Freydísi að nafni. Stúlkan glímir við sjaldgæft heilkenni og í einlægum og áhrifaríkum pistli á Smartlandi opnar hún sig um hvernig hafi verið að standa í sex ára baráttu sem varð nánast til þess að Kristín Ýr missti vitið og að foreldrarnir væru að týnast í kerfinu. Hún segir:
„Þegar Freydís var nokkurra mánaða gekk þetta svo langt að ég sat inni á geðdeild, að bíða eftir viðtali, til að láta leggja mig inn. Á þeim tímapunkti gat ég ekki hætt að gráta. Ég upplifði að eitthvað væri að barninu mínu, en hélt og trúði að þetta væri í raun bara allt í hausnum á mér.“
Henni var ráðlagt að taka svefnlyf til að hvílast og sem mest af þeim. Það var þá sem hún áttaði sig á að þetta væri ekki lausnin. Við tók löng leið til baka. Hún vissi að undir niðri gæti enginn misst vitið á einni nóttu. Hún segir að loks hafi læknir hlustað og tekið mark á henni. Læknir að nafni Gestur Pálsson. Hann sagði setningu sem hún mun aldrei gleyma:
„Þið umgangist barnið allan sólarhringinn. Ef þið haldið að eitthvað sé að þá þarf að skoða það.“
Kristín Ýr segir að fólk þurfi að hlusta betur á foreldra. Hún á enn erfitt með að fyrirgefa fólki sem „ýttu henni út af brúninni“ þó svo að það hafi aldrei verið ætlun þeirra.
„Mikið vildi ég óska að það væru til verkferlar sem halda utan um fjölskyldur í greiningarferli. Þar sem fólk týnist ekki og hugað er að heildinni – heildinni sem er öll fjölskyldan.“
Kristín Ýr ætlar að hlaupa samtals 100 kílómetra í febrúar til að safna stuðningi fyrir Einstök börn sem og minna á dag sjaldgæfra sjúkdóma sem er 29. febrúar. HÉR getur þú lagt söfnuninni lið.
