„Gunnar var sérlega farsæll skurðlæknir, enda handlaginn, lausnamiðaður og fljótur að hugsa. Hann var hamhleypa til vinnu og verkkvíði var honum algjörlega framandi,“ segir Tómas Guðbjartsson læknir í minningargrein um vin sinn, Gunnar Mýrdal sem lést þann 10. september síðastliðinn.
Gunnar var læknir, sérfræðingur í brjóstholsskurðlækningum og yfirlæknir Hjarta- og lungnadeildar Landspítalans, en hann lést eftir harða baráttu við krabbamein. Gunnar var fæddur 11. apríl árið 1964 en fjölmargir minnast hans í Morgunblaðinu í dag, þar á meðal Tómas.
„Það var mikið áfall að frétta af fráfalli samstarfsfélaga míns og vinar, Gunnars Mýrdals, yfirlæknis á hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala, enda Gunnar á besta aldri og á hátindi ferils síns. Báðir vorum við í hópi hátt í 200 nema sem þreyttu samkeppnispróf, numerus clausus, við læknadeild Háskóla Íslands árið 1985. Aðeins 30 komust áfram og var árgangurinn því óvenju fámennur,“ segir Tómas í minningargrein sinni.
Hann segir að fámennur árgangur hafi þó aðeins verið til að þétta hópinn og átt sinn þátt í að byggja upp góða stemningu sem hélst í gegnum sex ára læknanám og vinabönd sem hafa haldist fram á þennan dag.
„Á þeim tæpu þrjátíu árum sem liðin eru frá brautskráningu hópsins árið 1991 höfum við oft hist og gert okkur glaðan dag saman. Gunnars verður sárt saknað á samkomum hópsins í framtíðinni. Strax á fyrsta ári náðum við Gunnar vel saman og fylgdumst oft að í hópvinnu og verklegum æfingum. Hvorugan okkar grunaði þá að síðar ættum við báðir eftir að fara í skurðlækningar og starfa þar hlið við hlið árum saman innan hjarta- og lungnaskurðlækninga,“ segir Tómas sem segir að Gunnart hafi verið sérlega farsæll skurðlæknir.
„Auk þess hafði hann gaman af stjórnun og sótti sér menntun á því sviði og var lunkinn í mannlegum samskiptum. Honum var því falið að stýra hjarta- og lungnaskurðdeildinni á háskólasjúkrahúsinu í Uppsala og síðar deildinni á Landspítala sem yfirlæknir. Eftir kandidatsár og nokkur ár sem deildarlæknir hér heima hélt hann í sérnám í almennum skurðlækningum til Västerås í Svíþjóð. Hjarta- og lungnaskurðlækningar toguðu sterkt í hann og því færði hann sig um set til Uppsala. Þar lauk hann sérfræðiprófi en náði samhliða klínísku sérnámi að stunda rannsóknir og verja doktorsritgerð um lungnakrabbamein við Uppsalaháskóla. Smám saman beindist áhugi hans að flóknum hjarta- og ósæðaraðgerðum en einnig notkun hjálparhjarta.“
Tómas segir að þessi dýrmæta reynsla hafi átt eftir að koma sér vel þegar hann ákvað að snúa heim til Íslands og bætast í hóp fimm hjarta- og lungaskurðlækna á Landspítalanum.
„Sjálfur hafði ég flust heim nokkrum árum áður og tókum við fljótlega upp fyrri kynni úr læknadeild. Aldrei bar skugga á samstarf okkar og ég minnist samstarfs okkar á síðastliðinn áratug með mikilli hlýju og eftirsjá. Söknuður bekkjarfélaga okkar úr læknadeild er mikill en sömuleiðis samstarfsmanna á Landspítala, enda skilur Gunnar skilur eftir sig stórt og vandfyllt skarð í fámennu teymi hjarta- og lungnaskurðlækna á Landspítala. Missir fjölskyldu hans er þó langmestur, ekki síst Ingibjargar eiginkonu hans og barnanna sjö, sem frá fyrsta degi hafa stutt Gunnar dyggilega í snörpum og illvígum veikindum hans. Minningin um góðan félaga og vin mun lifa,“ segir Tómas sem skrifar greininga fyrir hönd útskriftarárgangs 1991 úr læknadeild HÍ.
Útför Gunnars fer fram frá Hallgrímskirkju í dag.