„Þetta kannski sýnir það að í fiskvinnslu eru ekki sömu erfiðisstörfin og í gamla daga,“ segir Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson, Binni í Vinnslustöðinni, í viðtali í Markaðnum sem fylgir Fréttablaðinu í dag.
Í viðtalinu fer Binni um víðan völl og ræðir til dæmis síðasta ár sem var það besta í sögu Vinnslustöðvarinnar í Eyjum, að minnsta kosti ef litið er til veltu og framlegðar. Þá segir Binni skemmtilega sögu af flugfreyju sem missti vinnuna hjá Icelandair en kom til vinnu hjá Vinnslustöðinni.
„Fyrr í sumar var kona stödd hér í Eyjum sem hafði áður starfað sem flugfreyja hjá Icelandair og hafði verið sagt upp. Hún var alin upp í Eyjum og hafði unnið í fiski á unglingsárunum og þekkti því erfiðisvinnu. Eftir að hún missir starfið kemur hún í heimahagana til að heimsækja ættingjana. Ein frænka hennar segir við hana: „Af hverju kemurðu ekki bara á vakt í Vinnslustöðinni? Þar vantar fólk til starfa.“ Flugfreyjan klæddi sig úr hælaskónum og fór í stígvélin og fór beint á næturvakt í vinnslunni hjá okkur. Hún var vön vaktavinnu úr fluginu svo það var ekkert mál fyrir hana að vaka heila nótt. Daginn eftir segir hún að hún skilji ekkert í þessu – „þetta var ekkert mál, ég er bara ekkert þreytt.“ Þetta kannski sýnir það að í fiskvinnslu eru ekki sömu erfiðisstörfin og í gamla daga. Þetta snýst bara um að hafa eftirlit með vélum. Þú þarft auðvitað ganga töluvert um gólf en þetta er ekki sama puðið og áður var. Sama er á uppsjávarskipunum. En það verður þó ekki sama sagt um þá sem eru á netabátum og togskipunum hjá okkur. Það er enn þá hörkuvinna. En sem betur fer er þessum störfum að fækka sem eru svona mikið erfiði og þannig getum við laðað að okkur fólk úr fleiri áttum.“
