Reynir Traustason, ritstjóri Mannlífs og einn reyndasti blaðamaður landsins, segir það einungis tímaspursmál hvenær pappírsútgáfa Morgunblaðsins leggst af og seinasta steintröllið í Hádegismóum deyr drottni sínum.
Reynir skrifar pistil á vef Mannlífs þar sem hann skrifar um Morgunblaðið undir stjórn Davíðs Oddssonar. Óhætt er að segja að hann gefur hvorki Davíð né Morgunblaðinu háa einkunn.
„Morgunblaðið undir stjórn Davíðs Oddssonar er einn versti fjölmiðill sem Ísland hefur átt. Þetta fornfræga blað, sem á stundum hefur verið upplýsandi og fræðandi í senn, hefur undanfarið verið á valdi afla sem skeyta hvorki um heiður né sóma,“ segir Reynir í pistli sínum og bætir við að blaðinu hafi grímulaust verið beitt í þágu hagsmuna fólks sem svífst einskis.
„Þar fer fremst í flokki Guðbjörg Matthíasdóttir, auðkona úr Vestmannaeyjum, sem auðgaðist á sameign þjóðarinnar og slapp með gullið sitt við hrun Glitnis. Hún hefur spunnið kóngulóarvef fyrirtækja sinna um allt samfélagið. Guðbjörg hefur verið hýsill fyrir Davíð og skoðanir hans sem speglast gjarnan í pistlum Páls Vilhjálmssonar, kennara við Fjölbrautaskóla Garðabæjar. Páll hefur í skjóli Moggans haldið úti hreinum óhróðri gegn fjölmiðlamönnum og kennt þá við glæpi. Sá sem öðrum fremur er í skotlínu Páls er Helgi Seljan, sem almennt er talinn dáðadrengur fremur en ódámur. Moggi Davíðs er hýsill fyrir Pál og endurómar pistlum gjarnan í Staksteinum blaðsins.“
Reynir bendir réttilega á að Morgunblaðið hafi innan um góða blaðamenn. Vandinn sé hins vegar sá að eftir höfðinu dansa limirnir.
„Og hjörðin fylgir Davíð og hans nánustu samstarfsmönnum í blindni hins barða þræls. Blaðið heldur á lofti málefnum stórútgerðarinnar. Að öðru leyti speglast ritstjórnarstefna blaðsins í þeirri ormagryfju sem birtist fólki gjarnan á Útvarpi Sögu.“
Reynir segir það sorglega niðurstöðu fyrir íslenska þjóð að nú hafi verið hætt að dreifa Fréttablaðinu í hús.
„Allar götur frá því blaðið kom fyrst út hefur það í meginatriðum verið trútt þeirri ritstjórnarstefnu að þjóna almenningi af því hlutleysi sem mögulegt er. Blaðið myndaði því mótvægi við spilltan Moggann. Á upphafsárum blaðsins hikaði ritstjórnin ekki við að ganga gegn valdinu og birta fréttir sem eigendum Íslands hugnaðist ekki. Nú hefur slagkrafturinn minnkað og á sviðinu stendur Mogginn einn og bíður dauða síns.“
Reynir segir að vandinn sé sá að prentmiðlar hafi ekki lengur þann slagkraft sem áður var.
„Sem dæmi má nefna að Morgunblaðið er með allt niður í þrjú prósent lestur í tilgreindum hverfum. Lestur af pappír hefur almennt dregist saman og ný sviðsmynd fjölmiðla blasir við. Framtíðin er á Netinu. Það er einungis tímaspursmál hvenær pappírsútgáfa Moggans leggst af og seinasta steintröllið í Hádegismóum deyr drottni sínum. Þá mun einhvers staðar heyrast að farið hafi fé betra.“
