Guðmundur Andri Thorsson, þingmaður Samfylkingarinnar, segir að þingmenn verði að þola það að vera kallaðir illum nöfnum. En að sama skapi sé mikilvægt að fólk virði mörkin þegar það tjáir sig um framgöngu þingmanna.
Guðmundur Andri skrifar stuttan pistil um mál Kolbeins Óttarssonar Proppé, þingmanns Vinstri grænna, en eins og Hringbraut greindi frá í gær mætti honum heldur óskemmtileg sjón þegar hann kom heim til sín í gærmorgun. Búið var að setja poka með hvítu dufti inn um bréfalúguna, en gera má ráð fyrir að það hafi verið vísun í frumvarp Pírata um afglæpavæðingu neysluskammta fíkniefna sem meirihlutinn á þingi felldi í fyrrinótt. Kolbeinn var einn þeirra þingmanna sem greiddi atkvæði gegn frumvarpinu.
„Við sem sinnum þingmennsku erum yfirleitt frekar auðnálganleg. Við erum flest í símaskránni, mörg hér á Facebook og Twitter og hinu öllu. Oft tekur fólk mann tali á förnum vegi um þjóðmálin og það er svo sannarlega eitt það ánægjulegasta við þetta starf. Frammistaða okkar er vegin og metin og stundum dæmt hart vegna þess að við fáumst við mál sem geta varðað líf og heill margra. Þetta aðhald, þessi lifandi áhugi almennings er eitt það dýrmætasta sem fylgir starfinu, og auðvitað verður maður bara að una því þegar fólk kallar mann illum nöfnum eða átelur mann,“ segir Guðmundur Andri.
Hann bætir við að fólk verði að virða mörk og þau séu nokkuð skýr; heimili manns sé griðastaður.
„Pokarnir með hvíta duftinu sem Kolbeinn Óttarsson Proppé fann í forstofunni sinni eru sending af því tagi sem enginn vill sjá heima hjá sér; þetta er óþægilegt, nafnlaust, ískyggilegt – og ég skil Kolbein vel að hrista af sér ónotin með því að segja frá þessu. Og maður á ekki að bera blak af svonalöguðu.“
Guðmundur Andri heldur áfram og segir:
„En málið sem fellt var á dögunum af stjórnarmeirihlutanum snýst hins vegar ekkert um forstofugólfið hans Kolbeins. Mér finnst það snúast um þá vaxandi tilhneigingu sem við sjáum í hverju málinu á fætur öðru, að ákvarðanir þingsins skuli fara fram á forsendum ráðherra og ráðuneyta, og þingið nánast sett í stöðu ólögráða einstaklings sem langar að gera eitthvað en forsjáraðilinn segir: við skulum tala um þetta á næsta ári. Málið var tilbúið. Það naut meirihlutastuðnings. Það var bara ekki lagt fram af réttum aðila.“