Jón Óðinn þakklátur eftir atvik í verslun á dögunum: „Án þess að hugsa gekk ég fram fyrir röðina“

Jón Óðinn Waage, leiðbeinandi barna með hegðunarvandamál og fyrrverandi júdóþjálfari, segir að lítil og jafnvel ómerkileg atvik geti dimmu í dagsljós breytt.

Jón Óðinn, sem er pistlahöfundur á vefnum Akureyri.net, segir frá einu slíku á dögunum en þá breyttist dagur, sem virtist ætla að verða þungur og leiðinlegur, í frábæran dag.

Í pistli sínum bendir hann á að öll eigum við okkar slæmu daga og góða og sumir þurfi að berjast stöðugt við að gera dagana góða.

„Hjá mér er mikilvægt að einbeita mér að því að finna fegurðina, með henni kemur jákvæðnin. Það tók mig hálfa öld að finna þessa aðferð, harkan og reiðin réði ríkjum fram að því,“ segir hann.

Jón Óðinn bendir svo réttilega á að stundum komi dagar þar sem þetta gengur ekki sem best.

„Í síðustu viku vaknaði ég sérlega reiður einn daginn. Dreif mig beint í ræktina, setti á mig heyrnartólin og treysti á tónlist og vöðvarækt til að hlaða mig jákvæðni. Heyrnartólin virkuðu ekki. Tónlistin í ræktinni var ekki að mínum smekk, neikvæðnin tók völdin. Mér fannst allir vera fyrir mér, lóðunum var ekki raðað í réttri röð, hávaðinn frá hlaupabrettunum var að æra mig. Ég var við suðumark og rauk út. Ég settist inn í bílinn og í hausnum á mér opnaði ég fyrir neikvæðar minningar sem nú helltust yfir mig í hundraðatali. Ég var að sökkva niður í hyldýpi þunglyndis, bardaginn var að tapast,“ segir Jón Óðinn.

Hann tók þá góðu ákvörðun að koma við í verslun og grípa það sem honum hafði verið falið að kaupa. Fór hann svo í röðina við kassann.

„Þar var allt stopp. Suðið í loftræstingunni, umferðin úti og skvaldur í fólki var að æra mig. Ég leit fram fyrir röðina til að sjá hvað orsakaði töfina. Tveir litlir drengir voru að reyna að borga með korti sem var ítrekað hafnað,“ segir Jón Óðinn sem tók málin í eigin hendur.

„Án þess að hugsa gekk ég fram fyrir röðina og borgaði fyrir drengina. Leit svo á þá og þá mættu mér fjögur gullfalleg augu full af þakklæti. Öll neikvæðni hvarf, litlu drengirnir höfðu bjargað mér. Fólkið í röðinni sagði einhver vinsamleg orð við mig, en þau vissu ekki að ég var ekki gefandinn heldur þiggjandinn. Þetta varð mjög góður dagur,“ segir hann að lokum í pistlinum.