„Ég legg til að Steingrímur verði sér úti um barðastóran sjóhatt og góðan árabát svo hann geti róið í skjól þegar „minnihlutinn“ skrúfar frá táraflóðinu í sameiningu. Því við erum töluvert stærri en látið er af.“
Þetta segir Ágústa Ágústsdóttir, bóndi á Reistarnesi á Melrakkasléttu, í aðsendri grein sem birtist á vef Vísis í dag.
Þar lætur hún Steingrím J. Sigfússon, forseta Alþingis og þingmann VG, heyra það vegna ummæla sem hann lét falla á Alþingi í vikunni. Steingrímur steig þá í pontu vegna frumvarps um Hálendisþjóðgarð og sagði hann að málið nyti stuðnings þjóðarinnar. Hinn „grenjandi minnihluti“ ætti ekki að hafa neitunarvald.
Ágústa segir að ef hún hafi einhvern tímann verið hrædd um hennar lýðræðislega rétt sé það núna.
„Að valdamaður á alþingi geti stigið fram og gólað eins og ofvaxinn strákur að rifna úr frekju, „Ég vil, ég ætla, sama hvað“ finnst mér bera sterkan keim af yfirgangi og algjörri hunsun á rétti hins almenna þjóðfélagsþegns. Lýðræði er Steingrími ekki ofarlega í huga nú sem oftar,“ segir hún og veltir fyrir sér hvort ekki sé hægt að vernda umhverfi og náttúru Íslands nema með því að stofna þjóðgarð.
„Þeir þjóðgarðar sem nú þegar eru starfræktir eru góðir og gildir en rekstur þeirra er til skammar,“ segir hún og nefnir Vatnajökulsþjóðgarð í því samhengi.
„Úr hvaða peningabrunnum á að ausa til að koma þessu fyrirbæri á koppinn ? Það dylst engum að lausn allra mála hjá vinstri grænum eru meiri skattar. Skattar sem við þjóðin fáum að borga og eru nú þegar búnir að vera tikka inn síðustu misserin. Engan flokk veit ég eins skattaglaðan og flokk Steingríms.“
Ágústa segir að það eitt að landsvæði sé til á korti og merkt sem þjóðgarður skapi væntingar og dragi að sér ferðamenn. En þá sé eins gott að grunnstoðirnar séu fyrir hendi.
„Stærsti þjóðgarður Evrópu“ er slagorð fyllt af þjóðrembu af verstu sort og hefur ekkert með náttúruvernd eða umhverfissjónarmið að gera. Greinilegt er að þröngva á þessu í gegnum þing fyrir næstu kosningar án þess svo mikið sem að íhuga að spyrja þjóðina álits. Minnisvarði um kommúníska hugsun og stjórnun vinstri grænna.“
Ágústa segir að ef Steingrímur og ríkisstjórnin öll beri hag fólks fyrir brjósti þá þurfi að leyfa fólki að eiga val. „Standa þarf að raunverulegum og dugandi kynningarfundum um allt land þar sem báðar hliðar fá að koma fram svo fólk geti myndað sér skoðun. Þetta „ranga og villandi upplýsingaflæði“ sem hæstvirtur umhverfisráðherra Guðmundur Ingi Guðbrandsson talar um eru einfaldlega raddir fólks sem vilja fá að heyrast. Og ekki bara fólks, heldur raddir heilu sveitarfélaganna sem lýst hafa andstöðu sinni við málið. Það er fyrst og fremst villandi og rangt að tala fyrir því að hin hliðin megi ekki heyrast. Þannig fær maður í hendurnar fallega skreyttan pakka sem gleður augað en innihald sem er rotið og lyktar illa.“
Ágústa segir að hinn „grenjandi minnihluti“ fari fram á að á það sé hlutað og virðing borin fyrir því að þegar talað sé um að leggja þriðjunginn af landi okkar í hendur eins bákns, þá sé það ekkert smámál.
„Þetta er eitt af stærstu málum þjóðarinnar og varðar alla sem hér búa. Ekki bara Steingrím og 65% af vísbendingum hans. Ég legg til að Steingrímur verði sér úti um barðastóran sjóhatt og góðan árabát svo hann geti róið í skjól þegar „minnihlutinn“ skrúfar frá táraflóðinu í sameiningu. Því við erum töluvert stærri en látið er af.“
