Víðir Reynisson, yfirlögregluþjónn hjá Ríkislögreglustjóra – maðurinn sem þjóðin hlýðir – segir að það hafi verið ótrúleg tilviljun að fá núverandi hlutverk sitt í fangið og ávarpa almenning daglega, svo vikum skiptir.
En breyttar reglur hjá embætti Ríkislögreglustjóra á sama tíma og öryggisstjórahlutverki hans hjá fótboltalandsliðinu var slegið tímabundið á frest hafi skilað honum inn á þetta svið sem allir landsmenn þekkja í dag. Og þótt honum líði oftast vel á þeirri senu segist hann viðurkenna það fúslega að á stundum sjóði á honum undir niðri; hann vilji skamma hluta þjóðarinnar enn harðar og meira en hann geri, enda hlýði ekki allir, en þráðurinn í karli sé langur, oftast nær – og ef honum sleppi, sem hann vonar að gerist ekki, muni hann springa með látum.
Hann er gestur Sigmundar Ernis í einstaklega skemmtilegum og innihaldsríkum þætti af Mannamáli á sjónvarpsstöðinni Hringbraut í kvöld – og gerir þar upp skrautlegan æviferilinn, sínum dillandi hlátri, sem hefði raunar auðveldlega getað orðið í styttri kantinum. Hann féll nefnilega ofan í brunninn heima á lóð fjölskyldunnar á Illugagötu í Vestmannaeyjum, aðeins fjögurra ára gamall hrakfallabálkurinn – og tilviljun ein hafi ráið því að systir hans hafi séð til snáðans og hlaupið inn í hús á eftir aðstoð mömmu þeirra. Og sú hafi snarað sér út, látið sig hanga á höndunum á barmi brunnsins svo barnið gæti náð taki á fótum múttu, en vegavinnuflokkur í götunni hafi svo nokkrum mínútum seinna slökkt á vinnuvélunum, heyrt í angistarópi móðurinnar – og komið loks til bjargar.
Víðir viðurkennir að þetta ótrúlega atvik hafi mótað allt hans líf, gert hann að björgunarsveitarmanni og síðar lögreglumanni, persónu sem hafi ræktað með sér ástríðuna fyrir að hjálpa öðru fólki.
Og það er það sem hann gerir enn, núna frammi fyrir alþjóð, dag hvern, guð má vita hvað lengi.
