Þórarinn Þórarinsson, blaðamaður á Fréttablaðinu, minnist vinar síns Hrafni Jökulssyni í einlægum pistlií blaðinu í dag.
„Hrafn Jökulsson var rétt tæplega 57 ára þegar hann lést og með honum er genginn óþreytandi baráttumaður fyrir betri heimi sem átti margt ósagt og mörgu ólokið,“ skrifar Þórarinn.
„Eins og svo oft vill verða með eldhuga sem fara sínar eigin leiðir áttu gjörvileiki Hrafns og gæfa ekki alltaf samleið og öllum þeim hæfileikum og kostum sem hann var gæddur fylgdu djöflar sem hann mátti draga án þess þó að missa sjónar á málstaðnum. Hver svo sem hann var hverju sinni.“
„Hrafn var frábært skáld sem orti ekki aðeins ljóð heldur lífið sjálft og til marks um lýríska fegurðina í þeim kveðskap er að daginn sem hann dó komu hingað 24 grunnskólabörn frá austurströnd Grænlands til að læra að synda og ganga í skóla í Kópavogi með íslenskum börnum,“ skrifar Þórarinn.
„Hrafn, forseti Skákfélagsins Hróksins, og Stefán Herbertsson, stjórnarmaður í Kalak, vinafélagi Grænlands, settu þetta verkefni af stað fyrir sautján árum og þótt Hrafn væri flugmælskur og flestum stílfimari eftirlét hann oft verkunum að tala. Vonandi verður þetta aðeins eitt þeirra sem munu halda áfram þótt Krummi sé þagnaður.
Hrafni varð tíðrætt um lífið á 64 reitum og horfði stundum yfir það sem taflborð væri. Sérstaklega þegar útlitið var dökkt og minnti þá á að staðan breytist með hverjum leik og ekki er hún góð nú þegar Hrókur alls fagnaðar er fallinn.“
„Hér eru öll kerfi í kerfi,“ sagði Hrafn í viðtali við Fréttablaðið þremur vikum áður en hann lést og beindi spjótum sínum sérstaklega að geðheilbrigðiskerfinu sem er í bókstaflegum henglum.
„Ég hef tekið mér núna næstum því tvö ár í að undirbúa mína gagnsókn og nú er ég tilbúinn og ég ætla að ná fram réttlætinu,“ sagði Hrafn sem hugðist draga íslenska ríkið fyrir dómstóla vegna harkalegrar handtöku, nauðungarvistunar í því sem hann kallaði grafhýsið á deild 32C, ofbeldis sem hann varð fyrir þar og læknamistaka sem hann gæti, væri hann enn á meðal vor, fært í sannfærandi máli rök fyrir að hafi kostað hann lífið.
Kerfisvillurnar liggja úti um allt samfélag sem sjórekið plast og sígarettustubbar væru þannig að þótt Hrafninn sé floginn, örvum glaður, er enn verk að vinna með hendur langt fram úr ermum,“ skrifar Þórarinn að lokum.