Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir leikkona segist telja að Ríkisútvarpið skuldi Hallgrími Helgasyni opinbera afsökunarbeiðni vegna orða sem Eiríkur Guðmundsson útvarpsþáttastjórnandi lét falla í Víðsjá, eins helsta menningarþáttar Ríkisútvarpsins, en Hallgrímur tjáði sig um málið fyrr í vikunni.
„Fyrir sex árum síðan kom út skáldsaga eftir mig þar sem ég sagði frá nauðgun sem ég mátti þola sem ungur maður. Átrúnaðargoð Eiríks, rithöfundurinn Guðbergur Bergsson, brást við með blaðagrein þar sem hann gerði stólpagrín að þessu, já, grín að nauðgun, sakaði mig um að hafa skáldað þetta upp í þeirri von að selja fleiri bækur og klykkti út með: “Hvaða kynvillingur hafði svona slæman smekk?” Þetta voru sannarlega furðuleg skrif en snertu mig þó ekki svo.“
„Þegar hinsvegar viku síðar ég var á heimleið í bílnum og kveikti á Víðsjá hóf Eiríkur Guðmundsson þáttinn á því að lesa allan pistil Guðbergs, átrúnaðargoðs síns, og smjattaði á orðum hans líkt og hann hefði gaman af. Ég átti erfitt með að trúa því sem var að gerast,“ sagði Hallgrímur í Facebook færslu síðastliðinn miðvikudag en hann lýsti því að hann hagfi þurft að leita til Stígamóta vegna áfallsins og að hann hafi átt erfitt með að hlusta á þættina síðan.
Krefst svara
Í aðsendri grein sem birtist á vef Fréttablaðsins í dag segir Steinunn að hún hafi ekki heyrt af málinu fyrr en Hallgrímur opnaði sig í vikunni en nú vill hún að Ríkisútvarpið biðjist afsökunar fyrir framgöngu Eiríks. „Og reyndar ekki bara Hallgrími heldur öllum þeim ótalmörgu manneskjum sem hefur verið nauðgað.“
„Ég trúi að flestum sem hafa lesið eða heyrt pistilinn sé ljóst að hann var rætinn, særandi og meiðandi og endurflutningur hans í menningarþætti í útvarpi allra landsmanna fullkomin óhæfa. Gerum okkur í hugarlund ef kona hefði verið skotspónn í pistli Guðbergs. Hefði séntilmaðurinn Eiríkur Guðmundsson þá lesið þennan pistil upp? Mér finnst það harla ólíklegt,“ skrifar Steinunn í pistli sínum.
Steinunn kallar enn fremur eftir því að Þröstur Helgason dagskrárstjóri skýri afstöðu sína í málinu og hvernig pistill Guðbergs geti verið skilgreint sem menningarefni. Þá spyr hún hvort Eiríkur hafi talið að sannleikskorn væri að finna í pistli Guðbergs og að hann telji að Hallgrímur hafi logið til um áfallið.
„Var Eiríkur Guðmundsson að misnota aðstöðu sína sem útvarpsmaður til að klekkja á kollega sínum? Væri tilhlýðilegt að ég sparkaði í mótleikara mína á sviði Þjóðleikhússins? Telst lestur Eiríks á pistli Guðbergs til menningarefnis vegna þess að þessi háðslega nálgun skálds á þjáningu annarra er eftirtektarverð að einhverju leyti? Er aðferð Guðbergs sem ætlað er að hæða, meiða og smána á einhvern hátt ný eða sérstök?“
„Er pistill Guðbergs menningarefni vegna þess að skítkast er þjóðaríþrótt? Eða er Ríkisútvarpið einfaldlega fulltrúi gamaldags mannfjandsamlegs viðhorfs þar sem það þykir tilhlýðilegt að gera grín af fólki sem er svívirt? Það hlýtur að tilheyra almennri skynsemi að RÚV samþykki ekki fjallað sé um nauðganir af miskunnarleysi og/eða í hálfkæringi undir menningarlegri fjöður, eða hvað þetta átti nú yfirleitt að þýða,“ segir Steinunn enn fremur.
„Ég legg að endingu til að siðanefnd Ríkisútvarpsins beini sjónum sínum að Eiríki Guðmundssyni og Þresti Helgasyni og gefi Helga Seljan frið til að vinna vinnuna sína.“