Ragnar Þór Ingólfsson, formaður VR, stóð á krossgötum í sínu lífi fyrir tíu árum þegar hann var að skrifa um lífeyrissjóðakerfið, tengslin og spillinguna. Af þeim sökum fékk hann töluverða athygli frá venjulegu fólki sem misbauð hvernig hlutirnir gengu fyrir sig.
„Það var ekki eina athyglin sem ég fékk með skrifum mínum. Það stigu fram valdamiklir einstaklingar í íslensku samfélagi og leigupennar þeirra sem kepptust við að gera lítið úr skoðunum mínum og persónu,“ segir Ragnar Þór í pistli á Facebook-síðu sinni.
Þar tjáir hann sig meðal annars um deilurnar við Guðrúnu Hafsteinsdóttur, formann Landsamtaka lífeyrissjóða, en Ragnar gekk býsna hart fram í gagnrýni sinni eins og fjallað var um.
Í pistlinum rekur Ragnar einnig tildrög þess að hann fór að berjast gegn spillingu hér á landi, en eins og hann bendir á hér að framan hristu skrif hans upp í mörgum og voru afleiðingarnar þær að valdamiklir aðilar fóru að vinna gegn honum.
„Mér varð fljótlega ljóst að ég var kominn að vendipunkti í mínu lífi, að skrif mín og skoðanir gætu haft alvarleg áhrif á afkomu mína, tækifæri á vinnumarkaði, til framtíðar.
Ég hafði séð flesta af mínum nánustu baráttufélögum missa vinnuna fyrir skoðanir sínar og framgöngu. Ætla ég að halda þessu áfram eða sigla lygnari sjó í meðvirkni og þöggun? Í veikri von um að þetta lagist bara að sjálfu sér eða einhver annar taki slaginn og ég get þá grillað „áhyggjulaus“ á kvöldin.“
Ragnar segir að þetta hafi í raun aldrei verið ákvörðun uppgjöf hans hafi verið sigur þeirra. Í hans hjarta hafi aldrei komið til greina að gefast upp.
„Áfallið sem breytti öllu í mínu lífi vakti mig af værum blundi gagnvart því hvernig öllu í kringum okkur er stjórnað. Stjórnað til að verja hagsmuni fárra og kostnað heildarinnar. En það var samt aldrei planið að komast á einhvern stað eða á pólitískan stall.
Þessi barátta snýst ekki um mig heldur framtíð afkomenda okkar og það samfélag og lífskjör sem við skiljum eftir handa þeim. Af því verðum við á endanum dæmd.“
Ragnar segist lítið hafa spáð í það en hans helstu fyrirmyndir í baráttunni gegn spillingunni eru konur. Og þegar kemur að skrifum hans um alvarlegustu spillingarmálin og vanhæfni eru persónur og gerendur í 99% tilfellum karlar.
„Ekkert planað karlhatur en svona hefur þetta bara þróast. Ein af þeim sem ég þakka hvað helst, þó af mörgum sé að þakka, er Herdís Dröfn Baldvinsdóttir sem skrifaði doktorsritgerð sína um tengslanet valda á íslandi með áherslu á fjármálakerfið, verkalýðshreyfinguna og lífeyrissjóðina. Frænka hennar hafði lesið grein eftir mig, þetta var fyrir 11 til 12 árum síðan, og taldi tilefni til að senda mér ritgerð Herdísar og tengja okkur saman.“
Ragnar segir að rannsóknir og saga Herdísar hafi opnað augu hans fyrir alvöru og í fyrsta sinn hafi hann orðið fyrir einskonar vakningu.
„Vakningu í hvernig samfélagi við raunverulega búum í. Það má segja að Herdís hafi verið útskúfuð fyrir skoðanir sínar og á margan hátt útilokuð og á endanum brottræk úr íslensku samfélagi. Var úthrópuð doktor í misskilningi svo eitthvað sé nefnt,“ segir hann og bætir við að það sem heillaði hann mest við Herdísi hafi verið staðfesta hennar og óbilandi kjarkur.
„Kjarkur Dísu og innsæi veittu mér þann styrk og þá trú sem ég þurfti til að standa með hugsjónum mínum og skoðunum og afsaka þær aldrei. Hún veitti mér innblásturinn. Innblástur og baráttuþrek sem mun endast mér ævina.“
Pistil Ragnars má lesa í heild sinni hér að neðan en í honum fer hann einnig ítarlega í saumana á deilurnar við Guðrúnu Hafsteinsdóttur.
Óhað kyni, litarhætti eða trúarbrögðum. Fyrir allmörgum árum, meira en tíu, stóð ég á krossgötum í mínu lífi. Ég var...
Posted by Ragnar Þór Ingólfsson on Laugardagur, 26. september 2020