Páll Skúlason lögfræðingur og ritstjóri frá Bræðratungu fæddist 30. júlí 1940. Hann lést á heimili sínu á Prestastíg 9, Reykjavík, 25. mars 2020.
Páll varð héraðsdómslögmaður 15. júlí 1969. Á löngum starfsferli vann hann á lögmannsstofu, var fulltrúi hjá ríkisskattstjóra, á bókasöfnum, fulltrúi hjá yfirborgarfógetanum í Reykjavík, stundaði útgáfu- og ritstörf og rak lögmannsstofu, var framkvæmdastjóri Félags menntaskólakennara og stundakennari við Háskóla Íslands. Hann gaf út tímaritið Bókaorminn og síðan tímaritið Skjöld. Meðal rita hans má nefna bækur um sameignarfélög, hlutafélög og einkahlutafélög.
Páll var einnig formaður Dansk-íslenska félagsins um langa hríð.
Páll giftist í desember 1982 Elísabetu Sigríði Guttormsdóttur en hún starfaði sem deildarstjóri hjá Ráðningarstofu Reykjavíkurborgar. Páll og Elísabet bjuggu lengst af í Reykjavík. Þau voru barnlaus. Elísabet dó 14. desember 2017.
Tryggvi V. Líndal. Þjóðfélagsfræðingur og skáld segir um Pál í minningargrein í Morgunblaðinu:
„Var hann og jafnan sérlega hlýlegur, kankvís og einlægur í viðmóti.“
Halldór Friðrik Þorsteinsson, rithöfundur og fyrrum eigandi HF Verðbréfa og sjóðfélagi Frjálsa lífeyrissjóðsins segir:
„Það muna hann margir sporléttan á strætum borgarinnar, í ljósbrúnum rykfrakka með skjalatösku. Í henni var Skjöldur hans tilbúinn til prentunar, fágætur fjársjóður viðtala og þjóðlegs fróðleiks.“
Páll var einn af þeim mönnum sem hefðu getað sest inn á hvaða kaffihús sem var í heiminum og dregist fljótt að miðborði fastagesta. Virðulegt yfirbragðið bar með sér góðvild og svo kunni hann samræðulist á sinn fágaða hátt, þar sem hann fiktaði aðeins í hvítu yfirskegginu með feimnislegum hætti.
Það var líkt og að vera staddur á góðri leiksýningu að sitja aðalfund Útgáfufélagsins Sleipnis, sem gaf út Skjöld, málgagn Páls Skúlasonar. Þar var margt óvæntra dagskrárliða og ummæla sem einungis er hægt að finna í úrvalsritum heimsins. Ég er þakklátur fyrir samfylgdina með Páli hin síðustu ár. Það voru góð og gefandi kynni.
Þegar Elísabet Guttormsdóttir, ömmusystir mín, kvaddi jarðvistina fyrir tveimur árum þvarr lífsvilji Páls, slíkir sálufélagar og samstarfsmenn höfðu þau verið. Þau bættu hvort annað upp eins og góð hjón gera, og gátu vart hvort án annars verið. Saman áttu þau yndisreit í Hestlandi við bakka Hvítár þar sem þau ásamt Páli Guttormssyni gróðursettu trjáplöntur og létu sig dreyma um höll sumarlandsins.
Sú höll bíður betri tíma með nýjum fyrirheitum. Eftir standa Skildirnir þeirra, blikandi í vorsólinni.“