„Þetta er það allra versta sem ég hef gert, meira að segja var þetta verra en að drekka piss,“ segir Máni Snær Þorláksson, blaðamaður á DV, í skemmtilegum pistli á vef DV.is.
Máni segir þar frá áhugaverðri tilraun sem hann gerði fyrir skemmstu þegar hann drakk ekkert nema djús í þrjá daga.
Máni er mikill matgæðingur og finnst matur ekkert eðlilega góður. „Eitt af því sem ég hlakka mest til að gera á hverjum degi er að fá mér góðan hádegisverð. Stundum sit ég við tölvuna frá því að ég mæti í vinnuna og hugsa og spekúlera í því hvað ég eigi að fá mér í hádegismat,“ viðurkennir Máni fúslega í pistlinum.
Það var ritstjóri Mána á DV sem plataði hann til að prófa kúrinn. „Þetta eru svo góðir djúsar og síðan máttu drekka átta svoleiðis á dag – maður verður ekkert svangur,“ hefur Máni eftir Tobbu Marinósdóttur, ritstjóra.
Úr varð að hann pantaði sér 24 flöskur af djúsi á föstudegi en átakið hófst svo á mánudegi. „Þetta var bara fínt,“ hugsaði hann með sér eftir fyrsta djúsinn og gekk fyrsti dagurinn vel.
„Ég drakk appelsínusafa, sem var frekar góður, rauðrófusafa, sem var ekkert alltof góður, og síðan drakk ég grænmetissafa, sem var ekkert annað en viðbjóðslegur á bragðið. Allt í allt var þetta þó allt í lagi þennan fyrsta daginn, fjölbreytileikinn var fínn og gerði það að verkum að mér leið ekki eins og ég væri að borða það sama allan daginn.
Máni segir að hann hafi gert sér grein fyrir því annan daginn að fjölbreytileikinn var ekki eins mikill. „Ég átti að drekka nákvæmlegu sömu djúsa og í gær – en bara í annarri röð. Alveg var það hreint frábært, ég sem hélt að ég fengi að smakka nóg af skrýtnum og skemmtilegum djúsum átti bara að drekka það sama þrjá daga í röð. Allt í einu varð appelsínusafinn ekki svo góður, berjasafinn varð sömuleiðis slappur og grænmetissafinn varð enn viðbjóðslegri. Mig langaði heitt og innilega að tyggja eitthvað,“ segir hann.
Máni segir að síðasta daginn hafi hann varla hugsað um annað en hvað hann ætti að fá sér að borða á morgun. „Ég hlakkaði svo til, ekki bara til að fá gott bragð heldur líka bara til að tyggja matinn minn frekar en að drekka hann. Safarnir sem mér fannst vera góðir fyrsta daginn voru orðnir fyrirsjáanlegir, leiðinlegir og vondir. Safarnir sem mér fannst vera vondir voru orðnir verri. Ég fann lífsvilja minn leka í burtu með hverjum sopa. Ég var meira að segja hættur að nenna að ropa,“ segir hann.
Máni náði þó að ljúka þessum þremur dögum, en kveðst nú vera reynslunni ríkari. „Ef það er eitthvað sem ég hef lært af þessu þá er það að fara ekki á svona djúskúr. Ég fann að ég varð líka að miðla reynslunni minni áfram til fólks og þess vegna er ég að skrifa þetta, svo engum sem les þetta muni detta það í hug að fara á svona djúskúr.“
Pistil Mána má lesa í heild sinni hér.
