„Ég hef ekki efni á því að kaupa mat eða borga leigu,“ segir Marian Craciun í samtali við Fréttablaðið, en hann hefur verið búsettur hefur verið á Íslandi í fjögur ár.
Marian lýsir skelfilegum aðstæðum sem hann býr við, en hann flutti til Íslands eftir að honum var boðið vinna hér á landi. Þegar COVID-19-faraldurinn skall á missti hann vinnuna en þrátt fyrir það á hann hvorki rétt á atvinnuleysisbótum né fjárhagsaðstoð frá Reykjavíkurborg.
Marian segir að honum hafi verið tjáð, þegar í ljós kom að hann fengi ekki atvinnuleysisbætur, að hann ætti rétt á aðstoð frá borginni.
„Þegar ég svo sæki um það er mér sagt að ég eigi engan rétt, ég hef því verið nánast matarlaus svo vikum skiptir og get ekki borgað af íbúðinni. Ég kemst ekki einu sinni aftur til Rúmeníu,“ segir hann.
Ástæða þess að hann á ekki rétt á aðstoð frá borginni er sögð sú að hann er kvæntur í Rúmeníu, en sjálfur þvertekur Marian fyrir það að eiga maka í Rúmeníu. „Ég er skilinn. En enginn virðist hafa tíma eða áhuga á því að kanna málið frekar,“ segir hann.
Haft er eftir Hólmfríði Helgu Sigurðardóttur, upplýsingafulltrúa hjá Velferðarsviði borgarinnar, sagðist við Fréttablaðið ekki þekkja til þessa tiltekna máls og bætti við að að gagnkvæm framfærsluskylda sé hjá hjónum. „Þær ástæður sem geta legið að baki því að einstaklingi sé synjað um fjárhagsaðstoð eru ef viðkomandi uppfyllir ekki skilyrði, til dæmis vegna tekna, eigna og hjúskaparstöðu.“