Fjölmiðlamaðurinn Karl Th. Birgisson kennir stjórnmálamönnum mikilvæga lexíu í grein sem birtist í Fréttablaðinu í dag.
Þar segir hann tjáningarfrelsið vera ákaflega mikilvægt, en bendir á að þó sé mikilvægt að umgangast það varlega og segir það gilda um stjórnmálamenn.
„Í vikunni sá Ásmundur víðförli Friðriksson ástæðu til þess að ráðast á starfsfólk Ríkisútvarpsins og nafngreinda leikkonu úr ræðustóli alþingis.
Tilefnið þarf ekki að koma þeim á óvart, sem hafa heyrt Ásmund tala um útlendinga, múslimista og fleira úr þeim ranni.
Honum þótti Ríkisútvarpið vítavert af því að Ilmur Kristjánsdóttir og Gísli Marteinn Baldursson töluðu af „dónaskap“ um forstjóra Útlendingastofnunar.“
Karl segir að tjáningarfrelsið sé einmitt mikilvægast fyrir þá sem eru dónalegir, stuða og ögra, þá skipti það mestu máli.
„Skilningsleysi þingmannsins á þessari staðreynd er eitt. Hitt er alvarlegra að hann telji sig – því að hann er þrátt fyrir allt í einhvers konar valdastöðu – að hann telji sig mega blása svona í ræðustóli.
Hann má það ekki. Einmitt af því að hann er alþingismaður og hefur atkvæðisrétt um fjárframlög til Ríkisútvarpsins.“
Þetta segir Karl sem tekur síðan Andrés Inga Jónsson, þingmann Pírata fyrir.
„Annar þingmaður, Andrés Ingi Jónsson, hélt sig líklega vera að andmæla Ásmundi þegar hann féll í sama pytt með gusugangi og lýsti aðdáun sinni á tilteknum dagskrárlið í Ríkisútvarpinu.
Sko. Ásmundur og Andrés mega hafa skoðun á því sem þeir vilja, en sem alþingismenn þurfa þeir að kunna að hemja sig.
Starfinu fylgja nefnilega tjáningarmörk. Ef þeir eru ósáttir við þau, þá er þeim frjálst að fá sér aðra vinnu og gaspra um Gísla Martein eins og þeir vilja. Eða barnaefni í sjónvarpinu.“
Þá víkur Karl sér að manninum sem eflaust flestir hugsa um í þessari umræðu, aðstoðarmann dómsmálaráðherra, Brynjar Nílesson.
„Þar er nú annar, sem gerir sér enga grein fyrir stöðu sinni, hvort heldur sem alþingismaður eða aðstoðarmaður dómsmálaráðherra. Hann blaðrar um Rauða krossinn sem ígildi pólitískra andstæðinga, svo nýlegt dæmi sé tilgreint.
Við höfum líklega mörg tilhneigingu til að fyrirgefa Brynjari vitleysuna, af því að hann er húmoristi og vel meinandi manneskja. En dómgreindarleysið minnkar ekki við það.“
Til þess að passa upp á að fólk haldi ekki að athugasemdir Karls séu flokkspólitískar minnist hann einnig á Helgu Völu Helgadóttur, þingkonu Samfylkingarinnar.
„Þegar Namibíumálið kom upp krafðist Helga Vala Helgadóttir þess í þingsal að eignir Samherja yrðu kyrrsettar.
Það er ekki hlutverk löggjafans að heimta kyrrsetningu á eignum fyrirtækja úti í bæ, hvort sem þau heita Samherji eða Sorpa. Til þess höfum við dómstóla og eftir atvikum sýslumenn.“
Hægt er að lesa grein Karls í heild sinni hér, en hann tekur enn fleiri fyrir.
