„Því skora ég á stjórnvöld að leggja stofnunina niður og finna einfaldari, skilvirkari og mannúðlegri leið til að sinna verkefnum hennar,“ segir Hrefna Kristmannsdóttir, jarðefnafræðingur og prófessor emiritus, í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag.
Í grein sinni skrifar Hrefna um samskipti sín við Tryggingastofnun. Leggur hún til að stofnunin verði lögð niður. Þá segir hún frá reynslu vina og vandamanna af samskiptum við stofnunina.
Hrefna byrjar grein sína á að vísa í skýrslu Ríkisendurskoðunar sem sýndi ákveðnar brotalamir í framkvæmd almannatryggingalaga og meðferð stjórnsýslumála hjá Tryggingastofnun ríkisins. Þá hefði komið fram að aðeins um 10% lífeyrisþegar hefðu fengið réttar greiðslur.
Ekki óvænt tíðindi
„Fyrir þá sem átt hafa í samskiptum við þessa stofnun eru þetta ekki óvænt tíðindi,“ segir Hrefna sem segir að nokkru eftir að hún fór á eftirlaun hafi henni verið bent á að samkvæmt þágildandi lögum sætti grunnlífeyrir ekki skerðingu vegna greiðslna frá lífeyrissjóði ríkisstarfsmanna og gæti hún átt þar nokkurn rétt.
„Ég hafði því samband við Tryggingastofnun og er skemmst frá því að segja að nær ekkert stóðst í afgreiðslum hennar og var ég því fegnust þegar ný lög bundu sjálfkrafa enda á þessi samskipti. Þær fáu krónur sem ég fékk voru alls ekki virði þess vesens og leiðinda sem þær ollu. Svo virtist sem starfsmenn hefðu lítinn skilning á hvernig ætti að gera greiðsluáætlanir og skömmuðust sín ekkert fyrir það,“ segir hún og nefnir lítið dæmi máli sínu til stuðnings.
„Sem dæmi má nefna að eitt sinn kom ég að vori með nýgerða skattskýrslu sem grunnlag fyrir greiðsluáætlun. Síðsumars fékk ég svo skilaboð frá stofnuninni um að „nú hefðu borist gögn frá skattayfirvöldum“ og því yrði greiðsluáætlun breytt. Þar sem skattskýrslan hafði ekkert breyst í meðferð skattayfirvalda spurði ég stofnunina hverju þetta sætti. Svarið sem ég fékk var að „við þurfum að hafa staðfest afrit af skýrslunni“!“
Þras og barátta í tíu mánuði
Hrefna segir að margir vina og ættingja hennar eigi afkomu sína undir afgreiðslu stofnunarinnar og þeir segi farir sínar ekki sléttar.
„Öryrki í fjölskyldu minni fékk endurnýjað örorkumat frá lækninum sínum, sem er einn helsti sérfræðingur landsins í sjúkdómnum sem hrjáir viðkomandi. Engu að síður var öryrkinn kallaður í endurmat hjá lækni sem í upphafi viðtals viðurkenndi að hafa aldrei heyrt talað um sjúkdóminn sem hrjáði viðkomandi. Engu að síður úrskurðaði hann á grundvelli staðlaðs spurningalista stofnunarinnar að öryrkinn væri ekki óvinnufær. Við tók 10 mánaða þras og barátta með verulegum lögmanns- og lækniskostnaði þar til stofnunin lét undan síga. Á meðan var öryrkinn bótalaus og hefur þetta mál vafalaust tafið verulega það hægfara bataferli sem hann og læknar vonuðust til að hann væri á.“
Full bók af átakanlegum sögum
Þá segir hún frá vini hennar sem er lífeyrisþegi en sá lenti í því að Tryggingastofnun hætti allt í einu að greiða honum heimilisuppbót.
„Eftirgrennslan leiddi í ljós að ástæðan var sú að barn hans sem flutti utan til vinnu hafði skráð lögheimili hjá honum á meðan. Engar skýringar dugðu og varð að breyta skráningunni. Þar með var hins vegar ekki öll sagan sögð því þegar barn hans kom í stutt sumarfrí og dvaldi hjá honum kom óðara bréf frá stofnuninni sem tjáði lífeyrisþeganum að stofnuninni hefðu borist upplýsingar um að barnið byggi hjá honum og því yrði heimilisuppbót hans felld niður. Hægt væri að fylla bók með mörgum mun átakanlegri sögum um framkomu Tryggingastofnunar gegn þessum þegnum þjóðarinnar, sem eru nógu sveltir fyrir þótt ekki sé níðst á þeim og haft af þeim það naumt skammtaða viðurværi sem lög gera ráð fyrir.“
Segist Hrefna því skora á stjórnvöld að leggja stofnunina niður og finna einfaldari, skilvirkari og mannúðlegri leið til að sinna verkefnum hennar.