Hjálmar Aðalsteinsson, íþróttakennari lést á krabbameinsdeild Landspítalans þann 25. janúar síðastliðinn. Hann hóf störf við Hagaskóla fyrir rúmlega 30 árum og átti hér farsælan starfsferil. Hann var mikill íþróttamaður og KR-ingur. Hann var á árum áður sigursæll keppnismaður í sinni aðalíþróttagrein sem var borðtennis auk þess sem hann var landsliðsþjálfari í greininni. Greint er frá andláti Hjálmars á heimasíðu Hagaskóla. Þar segir einnig að kennsla muni falla niður eftir klukkan 10:55 í dag. Á síðu skólans segir einnig:
„Hjálmar var hvers manns hugljúfi og einstaklega vel liðinn jafnt af nemendum sínum sem samstarfsfólki. Hann var góður fagmaður sem var annt um nemendur sína og lagði mikinn metnað í öll sín störf.
Glaðværð og jákvæðni voru honum eðlislæg og óhætt er að fullyrða að orðið gleðigjafi hafi átt einstaklega vel við Hjálmar. Skólasamfélagið í Hagaskóla hefur misst einstakan félaga sem er sárt saknað.“
Í Morgunblaðinu er Hjálmars minnst og farið yfir feril hans sem íþróttamanns. Hjálmar kvæntist Margréti Björnsdóttur 31. ágúst 1978. Börn þeirra eru tvö. Hann æfði og þjálfaði tennis í mörg ár og fór meðal annars sem fararstjóri með íslenska landsliðinu í tennis á Smáþjóðaleikana í Lúxemborg 1995.
Í kringum 1992 hóf Hjálmar störf sem íþrótta- og sundkennari í Hagaskóla. Hann var virkur þátttakandi í félagsstörfum innan skólans, fór í ferðalög með nemendunum og hélt ótal námskeið, m.a. plötusnúðanámskeið og námskeið í skák og kvikmyndagerð svo dæmi séu tekin. Hann starfaði í Hagaskóla fram að veikindum sínum.
Bragi Leifur Hauksson skrifar fyrir hönd Tennissamband Íslands:
Nokkrir félagar mæla sér mót í tennis. Veðrið er ekki upp á það besta, það er rigningarsuddi og það gustar. Kannski er bara best að sleppa þessu. Þá kemur hjólandi út úr rigningunni sterklegur maður með bros á vör geislandi af lífsgleði. Hjalli er mættur, tilbúinn í slaginn og er ekki mikið að kippa sér upp við náttúruöflin og hrífur alla með sér. Hjólið var hinn eðlilegi ferðamáti Hjalla alla tíð og var hann með alls kyns praktískan búnað sem nýttist vel.
Hjálmar Kr. Aðalsteinsson var frábær íþróttamaður og hóf að leika tennis á unga aldri. Tennisvellir voru fáir á þeim árum en Hjalli lét það ekki á sig fá og spilaði ásamt fleirum á malbiksvelli í Vallargerði í Kópavogi. Svo duglegur var hann að æfa sig að hann spændi upp nokkur pör af skóm á hverju sumri á malbikinu. Hann hafði einkar fastar uppgjafir og muna félagar hans eftir að þurfa að sækja tennisboltana inn í nærliggjandi garða þegar honum tókst vel upp. Hjalli lét kappið aldrei bera fegurðina ofurliði og var þekktur fyrir fallegan leik og drengilegan, úrslitin skiptu minna máli. Hann var um árabil einn besti tennisleikari landsins. Hann var einnig frábær borðtennisleikari og varð Íslandsmeistari í þeirri grein.
Hjalli sótti nám í háskóla í Kaupmannahöfn þar sem hann var einn fyrsti Íslendingurinn sem sérhæfði sig í tennisþjálfun. Hann bjó í nokkur ár í Kaupmannahöfn og spilaði tennis bæði þar og hér heima. Þegar hann kom heim til Íslands var hann ráðinn útbreiðslustjóri Tennissambandsins. Hann var einkar farsæll á því sviði og fór m.a. fjölda æfinga- og keppnisferða með hópa ungra tennisleikara til útlanda sem fararstjóri og byggði upp sterk tengsl við tennisfélög í Danmörku sem við njótum enn góðs af.
Hjalli var kennari af Guðs náð og var alltaf að miðla af þekkingu sinni og reynslu. Hann kynnti sér og miðlaði nýrri tækni í íþróttinni og þekkti manna best kosti og galla nýrra spaða og strengja.
Hann þjálfaði yngri landslið Íslendinga árum saman og margir af bestu tennisleikurum landsins hafa notið leiðsagnar hans.
Hjalli var um áratugaskeið íþróttakennari við Hagaskóla og þar lét hann setja línur á gólf íþróttahússins og koma upp aðstöðu utandyra til tennisiðkunar. Þar sem aðrir sáu aðstöðuleysi, þar sá hann tækifæri! Jákvæðni hans og sterk útgeislun höfðu mikil áhrif á alla í kringum hann.
Tennissamband Íslands stendur í mikilli þakkarskuld við Hjalla. Hann var ávallt stórhuga og þegar upp komu hugmyndir um að byggja nýtt tennishús á Íslandi kom nafn hans ávallt upp sem ráðgjafi og hugmyndasmiður. Hjalli var nýverið sæmdur æðsta heiðursmerki Tennissambands Íslands fyrir frábær störf fyrir tennisíþróttina á Íslandi.
Við hjá Tennissambandi Íslands samhryggjumst fjölskyldu Hjalla á erfiðum tímum. Genginn er drengur góður.
Ásta M. Urbancic skrifar F.h. Borðtennisdeildar KR
Hjálmar lék 29 landsleiki fyrir Íslands hönd og vann eina leik Íslands í viðureign Íslands og Kína í frægri heimsókn kínverskra borðtennismanna til Íslands um miðjan áttunda áratug síðustu aldar.
Hann var meðal keppenda í fyrsta íslenska landsliðinu sem sent var á heimsmeistaramót, sem fram fór í Birmingham á Englandi árið 1977.
Auk þess að þjálfa KR-inga var Hjálmar landsliðsþjálfari í borðtennis í upphafi 9. áratugarins. Þannig miðlaði hann þekkingu sinni og reynslu áfram til sterkustu leikmanna landsins á fyrstu áratugum borðtennisiðkunar á Íslandi. Hann lauk íþróttakennaraprófi árið 1982 og fór svo til frekara náms til Danmerkur til að læra meira um kennslu spaðaíþrótta. Hann lagði einnig tennis fyrir sig og náði sömuleiðis góðum árangri í þeirri íþrótt. Hjálmar hjólaði á milli staða löngu áður en það komst í tísku og var þar á undan sinni samtíð.
Hjálmar lagði sig eftir því að læra um borðtennisíþróttina til að bæta eigin tækni og þeirra sem hann þjálfaði. Á þeim tíma var lítið um að borðtennis sæist í sjónvarpi og sjaldgæft að ferðast væri til útlanda á borðtennismót. Hjálmar skoðaði því blöð með myndum af erlendum borðtennisköppum til að skoða hvernig þeir framkvæmdu höggin og reyndi að teikna upp hvernig höggið skyldi framkvæmt. Hann tók líka ljósmyndir og kvikmyndir af keppendum til að læra af. Hjálmar lagði þó ekki bara áherslu á tæknina og sigur heldur líka heiðarleika í keppni og gat glaðst með þeim sem spiluðu vel þótt andstæðingar væru.
Hjálmar lét sér annt um félaga sína og átti vini í öllum félögum, enda jákvæðari og lífsglaðari maður vandfundinn. Hann var hrókur alls fagnaðar þegar borðtennisfólk kom saman, oftar en ekki með glens og gamanyrði á vör. Hann var góður félagi og hans verður sárt saknað. Mestur er þó missir fjölskyldu hans og eru þeim færðar innilegar samúðarkveðjur.
S. Ingibjörg Jósefsdóttir, skólastjóri Hagaskóla fyrir hönd starfsmanna Hagaskóla:
Í dag kveðjum við yndislegan vinnufélaga og góðan dreng. Hjálmar okkar eða Hjalli eins og hann var oft kallaður hafði verið kennari við Hagaskóla í meira en 30 ár. Hann var farsæll í starfi, hafði góða nærveru og var metnaðarfullur fyrir hönd skólastarfsins.
Öll þau ár sem Hjálmar var í Hagaskóla hafa fjölmargir nemendur gengið í skólann, nemendur sem minnast hans með væntumþykju og virðingu. Hjálmar þekkti þá alla vel. Hann var umhyggjusamur og fylgdist vel með þeim eftir að skólagöngu þeirra í Hagaskóla lauk.
Við sem unnum með honum minnumst hans sem gleðigjafa sem átti alltaf eitthvað jákvætt og fallegt fyrir hvert og eitt okkar. Aldrei sáum við hann skipta skapi eða verða pirraðan. Alltaf var hann tilbúinn að gefa af sér og umvafði okkur hlýjum faðmi.
Hjalli okkar kunni svo sannarlega að njóta lífsins og það var unun að hlusta á hann rifja upp hjólaferðir jafnt innanlands sem utan. Á síðustu árum fór hann í ferðir um Evrópu og þegar þær sögur voru sagðar var ekkert nema gleði og gaman rifjað upp. Stundum fylgdi þessum sögum upplýsingar um gómsætan mat og góð vín og hvatning til okkar hlustenda að prófa.
Starfsmannahópurinn hefur ferðast töluvert saman gegnum árin. Alltaf var Hjalli hrókur alls fagnaðar og gladdi okkur með nærveru sinni, hlýja brosinu og glettninni sem ávallt fylgdi með.
Hjalli var traustur vinur og samstarfsfélagi sem vildi allt fyrir aðra gera. Í öllum verkefnum í skólanum lét hann hlutina ganga upp á yfirvegaðan hátt, rólegur og tillitssamur. Hann sinnti til dæmis alltaf ákveðnum verkefnum við skólaslit í 10. bekk og sá um sviðið í sal í skólans. Þetta voru ekki hefðbundin verkefni íþróttakennara en það skipti ekki máli. Ef hann gat aðstoðað á einhvern hátt var hann fyrsti maður til að bjóða fram krafta sína.
Hjalli tókst á við veikindi sín með æðruleysi og hugrekki og aldrei heyrðist hann kvarta. Við sáum það í desember að hann var mjög kvalinn en engu að síður vorum við viss um að hann myndi sigrast á þessu verkefni. Ekkert annað komst að í huga okkar.
Við starfsmenn Hagaskóla þökkum Hjalla okkar samfylgdina. Minningarnar eru eingöngu góðar, bjartar og fallegar og það er ljúft að rifja þær upp þó að tárin trítli niður kinnar. Á sama tíma finnst okkur það óásættanlegt að hann fái ekki fleiri ár með fjölskyldu sinni og vinum.
Við færum elsku Möggu hans Hjalla og fjölskyldunni allri innilegar samúðarkveðjur.
Þormóður Egilsson fyrrverandi knattspyrnumaður með KR skrifar:
„Þegar ég hugsa til baka þá er ég fullur þakklætis fyrir öll þau ár sem við Hjalli unnum saman. Betri vinnufélaga er ekki hægt að hugsa sér. Alltaf jákvæður, kátur og til í alls konar grín. Það var bara ekki hægt að vera þreyttur og þungur í kringum hann. Hann var alltaf með glasið barmafullt eða í versta falli hálffullt.
Ég á erfitt með að sætta mig við að hann komi ekki aftur í íþróttahúsið að kenna með mér. Að ég sé búinn að kenna minn síðasta tíma með þessum ljúflingi.“
