Fjölmiðjastjarnan Helgi Seljan gagnrýnir „herferðir“ Samtaka atvinnulífsins og Samtaka iðnaðarins í garð Samkeppniseftirlitsins. Samkeppniseftirlitið er búið að fá staðfestar sektir fyrir hátt á þriðja milljarð króna vegna lögbrota á neytendamarkaði á nokkrum mánuðum,“ segir Helgi á Twitter. Vísar hann þar meðal annars í 1,5 milljarða sekt á Eimskip fyrir verðsamráð.
„Á sama tíma handan götunnar; í Lobbýhöllinni:,“ segir hann og vísar í fréttir um að SA kalli eftir úttekt á eftirlitinu og SI telji að mörg fyrirtæki vantreysti stofnuninni. Orð Helga hafa fallið í kramið hjá mörgum, þar á meðal Guðmundi Franklín Jónssyni, formanni Frjálslynda lýðræðisflokksins, sem gerir orð Helga að sínum á Facebook. Þá segir Þorsteinn nokkur: „Íslenskir kapítalistar kunna ekki að skammast sín, sönnunargögn #569969969“
Andrés Magnússon, yfirmaður á Morgunblaðinu, segir Samkeppniseftirlitið forðast hið opinbera:
„Þrátt fyrir skýr ákvæði samkeppnislaga hefur Samkeppniseftirlitið forðast eins og heitan eldinn að taka á hinu opinbera. Sem á sinn hátt er skiljanlegt, slík mál yrðu ávallt mun flóknari, oft með pólitíska hlið, íslensk dómafordæmi engin og réttarheimildir óskýrar,“ segir hann í svari til Helga. „Þess utan er Samkeppniseftirlitið ljóslega í leit að verkefnum eins og best sést á því hve agnarsmáum hluta mála lýkur með frumathugun. Þorra þeirra er haldið áfram þó lyktirnar reynist svo alls konar. Það er mjög á skjön við raunina í nágrannalöndunum.“
Helgi svarar og segir: „Það er auðvitað shocker að í landi sem er de facto fákeppnismarkaður, sé stofnun sem fara à í að tryggja samkeppni, samkvæmt lögum sem um það gilda, dulitíið busy. SKE er augljóslega ekki fullkomið apparat en þessar herferðir SI og SA ekki heldur.“
Andrés hafnar því að þetta séu herferðir: „Ég get nú ekki sagt að það séu herferðir. Hins vegar þekki ég ýmis dæmi þess að fyrirtæki (sum fáránlega smá) telji sig órétti beitt af Samkeppniseftirlitinu, en vilja ekki tjá sig opinberlega, hvað þá kæra, af ótta við hefndaraðgerðir yfirstjórnar þess,“ segir hann. „Líttu bara á hvernig Samkeppniseftirlitið brást við umfjöllun fjölmiðla um mál Lúlla Bergvins, með greinaskrifum, greiddum birtingu, auglýsingum á félagsmiðlum (allt í boði skattgreiðenda) og sigaði svo Lúlla í meiðyrðamál gegn Vb.“
Andrés segir að sum málin séu hreinlega brandari: „Sem getur verið hálfgert djók — eins og mörg mál Samkeppniseftirlitsins — þegar um er að tefla áralangar vangaveltur um markaðsráðandi hlutdeild á sjoppumarkaðnum á Hvolsvelli, sem telur ekki þúsund neytendur, og valið snýst um eina sjoppu eða enga.“
Erna Ýr Öldudóttir, fjölmiðlakona, segir sektirnar tilgangslausar: „Neytendur munu þurfa að borga þessar sektir í formi hærra verðs sé ekki alveg ávinninginn af þessu fyrir neinn nema stofnunina sjálfa.“
Ólafur Margeirsson, hagfræðingur, svarar henni og segir dæmið einfalt: „Einokun og fákeppni leiðir til allra taps, sérstaklega hjá neytendum. Einokun og fákeppni leiðir líka til rentu (hagnaðar) til handa þeim sem stunda einokun og fákeppni. Þess vegna væru einhverjir til í að lobbýa gegn þeim sem berjast gegn einokun og fákeppni.“