„Hvað gengur Guðmundi Franklín til með forsetaframboði sínu? Vill hann nota það til að kynna sig fyrir næstu þingkosningar, trúir hann að hann geti fellt Guðna Th. eða vill hann nota þennan vettvang til að koma tilteknum málum á dagskrá?“
Þessum spurningum veltir Gunnar Smári Egilsson, stofnandi Sósíalistaflokksins, upp á Facebook-síðu flokksins.
Úr forsetaframboði á þing - og öfugt
Gunnar Smári segist ekki kunna svarið við þessum spurningum en bendir á að dæmi séu um fólk sem boðið hefur sig fram til forseta en síðar snúið sér að stjórnmálum á vettvangi þings. Hann viðurkennir þó að það sé ekki jafn algengt og að fyrrverandi þingmenn bjóði sig fram.
„Þau sem voru á vettvangi þings en biðu sig svo fram voru: Ásgeir Ásgeirsson, Gísli Sveinsson, Gunnar Thoroddsen, Albert Guðmundsson, Guðrún Agnarsdóttir, Ólafur Ragnar Grímsson og Davíð Oddsson. Sturla Jónsson er líka í þessum hópi þótt hann hafi ekki náð inn í þing, en hann bauð sig fyrst fram til þings fyrir Frjálslynda flokkinn 2009 og í eigin nafni 2013 áður en hann bauð sig fram til forseta 2016.“
Gunnar Smári nefnir að hina leiðina, það er boðið sig fram til forseta og svo til þings, hafi til dæmis Gunnar Thoroddssen farið, en hann hætti á þingi, gerðist sendiherra, fór svo í forsetaframboð og svo aftur í framboð til þings. Hann nefnir einnig Andreu Ólafsdóttur sem fór í forsetaframboð 2012 og svo þingframboð fyrir Dögun 2013, Ara Trausta Guðmundsson sem bauð sig fram til forseta 2012 og fór svo í framboð fyrir VG árið 2016. Gunnar nefnir svo Sturlu Jónsson sem fór í forsetaframboð 2016 og svo framboð fyrir Dögun.
Sannfærður um tap
„Og virkar þetta? Það er allur gangur á því. Kannski er reglan sú að þetta virkar fyrir fólk sem kemst á lista hjá rótgrónari flokkum en verr (eða ekki) fyrir þau sem vilja nota kynningu vegna forsetakosninga til að ýta undir framboð nýrra flokka eða þeirra sem ekki hafa náð á þing.“
Gunnar Smári virðist sannfærður um að Guðmundur Franklín eigi ekki möguleika í Guðna Th. Jóhannesson og segir: „Eftir tap í forsetakosningum ætti Guðmundur Franklín því ef til vill frekar að banka upp hjá Miðflokki eða Flokki fólksins en reyna að endurvekja Hægri græna. Guðmundur bauð sig fram fyrir Hægri græna 2013, sem var ár hinna mörgu framboða, og fékk 1,7% fylgi. Til samanburðar fengu Píratar þá 5,1% (Birgitta Jónsdóttir o.fl.), Dögun 3,1% (Andrea Ólafsdóttir o.fl.), Flokkur heimilanna 3,0% (Pétur Gunnlaugsson o.fl.), Lýðræðisvaktin 2,5% (Þorvaldur Gylfason o.fl.) og Regnboginn 1,1% (Jón Bjarnason o.fl.) svo fátt eitt sé talið. Kjörþokki Guðmundar var á þessum tíma svona mitt á milli Jóns Bjarnasonar og Þorvalds Gylfasonar,“ segir hann.