„Þarna lá hún innan um ruslapoka eins og aðskotahlutur. Mín fyrstu viðbrögð voru hneykslun því ég vissi undir eins hvað bjó að baki. Það hafði einhver fundið þessa bók í einhverjum af húsakynnum skólans og ákveðið á rétttrúnaðar, pólitískan hátt að koma henni fyrir kattarnef. Koma henni úr augsýn saklausra barna ef til vill.“
Þetta segir Gunnar Dan Wiium smíðakennari í athyglisverðri grein sem birtist á vef Vísis í dag.
Þar segir Gunnar frá því þegar hann fann bók í rusli grunnskólans sem hann vinnur í, en um var að ræða bókina Tinni í Kongó. Gunnar segist strax hafa talið að einhver hafi viljað fela bókina svo nemendur gætu ekki kynnt sér innihald hennar.
„Þarna fór mótþróarröskun mín á fullt. Ég hugsaði eins og skot, þessir vinstri sinnuðu veganistar, ég urlast, má ekkert lengur!!“ Gunnar segist hafa tekið bókina upp úr ruslinu og farið með hana heim í öruggt skjól frá femínistunum. „Þar liggur hún í einhvern tíma þar til ég heyri að ný þýðing þessara bókar sé verið að taka niður úr hillum hér og þar. Enn hugsa ég, má ekkert eiginlega?!?“
Gunnar segir að þá hafi hann ákveðið að lesa bókina og gerði hann það eftir að konan hans og barn var farið að sofa. „Svona svolítið eins og ég væri að laumast með subbulegt klámblað í skjóli nætur. Bókin, sem er 62 blaðsíður af teiknimyndasögu var fljótlesin,“ segir hann og bætir við að í grófum dráttum og í fyrstu hafi þetta verið saklaus saga af Tinna, hundinum Tobba og svaðilför um Kongó.
„Til að gera langa sögu stutta þá lendir Tinni og Tobbi í miklum hremmingum við dýr og innfædda. Hann drepur talsvert af dýrum þó yfirleitt í sjálfsvörn nema kannski apann sem hann drepur til að getað klæðst í feldinn sem dulargervi í björgunarleiðangri síns ástkæra hundspotts,“ segir hann og bætir við að í fyrstu virðist Tinni ekki koma fram á niðrandi hátt í garð frumbyggja sem eru kynntir sem einfaldir, barnslegir og latir.
„En ef betur er af gáð og rýnt er aðeins í söguna þá kemur í ljós nýlenduáróðurinn sem skín þarna í gegn. Hvíti maðurinn er teiknaður sem bjargvættur hinna heimsku frumbyggja. Hvíti maðurinn er kynntur sem sá sem kennir blökkumanninum einfalda stærðfræði, ásakar þá um leti og dugleysi. Það virðist á yfirborðinu ekki vera neinn rasismi í gangi en undir niðri er það greinilegt enda bókin skrifuð að ég held um 1930 á hátindi evrópskar nýlendukúgunar og fasisma.“
Gunnar segist hafa myndað sér ígrundaða skoðun eftir lestur bókarinnar en hún er sú að bókin á alls ekki heima í ruslinu. „Hana á að kynna fyrir börnum sem heimild. Kynna sem úrelt áróðursrit nýlendu ofbeldisafla,“ segir hann og bætir við að við ættum að spyrja okkur hvar við vorum út frá heimildum, hvar við erum stödd í dag og hvert við stefnum í ósk um betra og kærleiksríkara samfélag manna, óháð húðlit, trú og menningu.
„Svo þessa bók mun ég ekki fela frá barninu mínu heldur kynna ef áhugi er fyrir hendi og fyrir vikið skila þeirri skömm sem annars dafnar í þögn og myrkri. Þögn og myrkri sem annars þessi bók hefði endað í ef ég ekki hefði fyrir tilviljun fundið hana innan um poka fulla af óhreinum handþurrkum.“