„Á Vestfjörðum, þar sem ég þekki til, hefur heilu samfélögunum verið haldið gangandi af fólki sem fæddist utan Íslands. Það er staðreynd. Án þeirra væru þorpin horfin. Krossviðsplötur fyrir gluggum í sorglegum draugabæjum.“
Þetta segir Guðmundur Gunnarsson, fyrrverandi bæjarstjóri á Ísafirði, í færslu á Twitter-síðu sinni. Guðmundur hefur látið sig málefni egypsku flóttafjölskyldunnar varða að undanförnu, en eins og kunnugt er fékk fjölskyldan loks dvalarleyfi af mannúðarástæðum í síðustu viku.
Guðmundur birtir nokkur tíst þar sem hann tjáir sig meðal annars um stefnu íslenskra yfirvalda þegar kemur að flóttafólki. Setur hann stefnuna í samhengi við stöðuna sem finna má víða á landsbyggðinni.
„Ég fæ það ekki til að ganga upp hvernig við getum horft á þorp leggjast í eyði um allt land vegna fámennis og fólksflótta en á sama tíma staðið í pontu erlendis og sagt að við séum ekki aflögufær eða tilbúin til að taka við fólki á þeim grundvelli að það sé á flótta,“ segir Guðmundur og bætir við að eftir áratugi af lamandi fólksfækkun skipti hver einasta fjölskylda máli.
„Allt stendur og fellur með fólkinu. Örfá svæði á Íslandi eru sjálfbær. Hin eru að kafna,“ segir hann. Hann segir að staðan víða sé þannig að ef barnafjölskylda flytur í þorp sé hreinlega slegið upp veislu. „Ef sama fjölskylda flytur frá Egyptalandi þá kaffærum við henni í reglufargani. Höldum í alvörunni að þetta snúist um náð og miskunn.“
Guðmundur bendir á að það bráðvanti vinnandi hendur um allt land, nýjar hugmyndir, ferska sýn, skríkjandi börn, fólk í kórinn, heita pottinn og á kaffistofuna. „Það er svo mikið pláss í plássunum að að sveitastjórar garga á fjallstoppum. Eftir fólki. Útsvarsgreiðendum. Súrefni.“
Hann segir að fyrir vikið bítist þorpin innbyrðis um fólk, reiti fjaðrirnar hvert af öðru og rífast um hverjar sjö sálir. „Í landshlutum sem gætu hæglega rúmað 70 þúsund sálir. Þetta er stóra þversögnin um plássið í plássunum. Við eigum nefnilega ekki nóg með okkur sjálf þótt sumum finnist það.“
Guðmundur þekkir vel til á Vestfjörðum enda uppalinn í Bolungarvík og auk þess gegndi hann starfi bæjarstjóra Ísafjarðarbæjar í tæp tvö ár. Hann segir að á Vestfjörðum hafi heilu samfélögunum verið haldið uppi af fólki sem fæddist utan Íslands. Það sé staðreynd sem ekki er hægt að horfa fram hjá.
„Hegðun ráðamanna í umræðunni er jafnan pínleg og máttfarin. Stíga stoltir fram á tyllidögum og hampa fjallkonu af erlendum uppruna en hverfa svo undir lampaskerma þegar henni er sparkað úr landi. Skortir kjark til að ræða heildarmyndina þrátt fyrir augljósan efnahagslegan ábata.“
Guðmundur segir að auðvitað þurfi að vera reglur, hann hafi fullan skilning á því. „En er ekki rétt að við, sem afkomendur fólks á flótta, veltum fyrir okkur stöðu okkar og tækifærum sem felast í fólksfjölgun og fjölbreytni. Setjum fleiri breytur inn í gjaldþrota umræðu um innflytjendur. Það er beinlínis órökrétt að láta ótta við allt og alla, sem eru ekki nákvæmlega eins og þeir örfáu sem fyrir eru, stjórna allri umræðu,“ segir Guðmundur sem endar færsluröðina á þessum orðum:
„Ísland er vandræðalega undirmannað.“
Ég fæ það ekki til að ganga upp hvernig við getum horft á þorp leggjast í eyði um allt land vegna fámennis og fólksflótta en á sama tíma staðið í pontu erlendis og sagt að við séum ekki aflögufær eða tilbúin til að taka við fólki á þeim grundvelli að það sé á flótta.
— Guðmundur Gunnarsson (@gummigunnars) September 29, 2020
