„Þegar ég yfirgaf pottinn var ég vissulega kominn niður á jörðina aftur,“ segir Guðmundur G. Þórarinsson verkfræðingur í athyglisverðri grein í Morgunblaðinu í dag.
Þar segir Guðmundur frá því þegar hann skellti sér í heita pottinn í Laugardalslaug, einu sinni sem oftar, eftir langan vinnudag. Guðmundur segir að potturinn hafi verið þéttsetinn af þýskum ferðamönnum. Guðmundur ákvað að spjalla við ferðamennina og kom ýmislegt áhugavert upp úr krafsinu, einkum vangaveltur Þjóðverjana um íslensku þjóðina.
„Þjóðverjarnir tóku tali mínu vel en spurðu: Hvers konar þjóð eru þessir Íslendingar? Þið eruð um 300 þúsund, þið eruð að fólksfjölda eins og úthverfi í Hamborg, þið búið í gríðarstóru landi, sem er um tvisvar og hálfu sinni stærra en Danmörk. Þið hafið byggt hafnir meðfram allri þessari löngu strandlengju, þið hafið byggt vegi um allt þetta stóra land og brúað mörg stórfljót, þið hafið rafvætt alla þessa dreifðu byggð, reist raforkuver, raflínur og dreifikerfi og hitað byggðina með jarðhita. Þið eruð með marga háskóla þar sem unnt er að læra næstum allt sem menn vilja fræðast um og afla sér réttinda, þið eruð með heilbrigðiskerfi á heimsmælikvarða, þið eruð í hópi þjóða með bestu lífskjör,“ segir Guðmundur og bætir við að svona hafi þetta haldið áfram.
Þjóðverjarnir hafi minnst á að við ættum nóbelsverðlaunahafa í bókmenntum, frábæra tónlistarmenn, orðið heimsmeistarar í bridge, yngri flokkum í skák, staðið meðal fremstu þjóða í handbolta og fótbolta, unnið keppnina um sterkasta mann heims og oft unnið keppnina um fegurstu konu heims.
„Hvernig er unnt að skýra þetta? Þannig héldu þeir lengi áfram,“ segir Guðmundur sem segist hafa hugleitt þetta og komist að ákveðinni niðurstöðu.
„Ég lyftist í sætinu og hugsaði með mér: Þetta er rétt, við leiðum sjaldan hugann að þessu. Þjóðverjarnir kvöddu og potturinn fylltist af Íslendingum. Tónninn breyttist: Hér er allt ómögulegt, vegakerfið í rúst, heilbrigðiskerfið að falli komið, við drögumst aftur úr í almennri fræðslu, dreifikerfi rafveitna stenst ekki álagið. – Erfiðar umræður hófust um ástandið í þjóðfélaginu. Þegar ég yfirgaf pottinn var ég vissulega kominn niður á jörðina aftur,“ segir Guðmundur að lokum.