„Hann fálmar sig í gegnum íbúðina, rofinn virkar ekki, ljóslaust, ísskápurinn lyktar og síminn dauður. Ljóshaf borgarinnar breiðir úr sér fyrir utan, upplýstir gluggar og götur. Í landinu með alla orkuna, afgangs- og aukaorkuna er skrúfað fyrir orkusprænuna sem liggur inn í blokkaríbúðina hans.“
Þannig hefst frásögn Georgs en saga Georgs er hluti af frásagnarröðinni huldufólkssögur úr nútímanum sem birtar eru á Facebook síðunni Við erum hér líka þar sem öryrkjum gefst tækifæri til að greina frá sinni upplifun á samfélaginu.
Georg greinir frá því að hann hafi veikst fyrir sjö árum og fallið af vagninum í kjölfarið en hann glímir einnig við kvíðaröskun og geðhvarfasýki. Hann segir að ofbeldið sem hann upplifði í barnæsku og fylgir alkóhólisma hafa haft töluverð áhrif á hann. „Ég gat haldið fortíðinni niðri þangað til að ég var 45 ára og síðan kom þetta allt upp á yfirborðið“ segir Georg.
Georg hafði starfað við ýmis konar verkamannastörf og skráði sig að lokum í Myndlistarskóla Reykjavíkur en frægasta verk hans er líklega gjörningur sem hann hélt inni á Mathöllinni á Hlemmi þar sem hann hélt ræðu um fátækt á Íslandi. Þá starfaði hann lengi sem sendibílstjóri og var fenginn til að vera í forsvari fyrir verkalýðsbaráttu AFL, félag 70 bílstjóra.
Þrátt fyrir gott starf fór heilsu Georgs að hraka verulega eftir hrun og fannst honum hann ekki lengur passa meðal sendibílstjóra. Drykkjan tók við sem og vanlíðan sem gerði það að verkum að hann féll eftir á í starfi. „Ég skildi og ég reyndi allt sem ég gat til þess að komast undan því að keyra. Ég lánaði þeim sem vildu sendibílinn og einn daginn bræddi vinkona mín úr bílnum, ég var henni mjög þakklátur.“
Drykkja Georgs varð til þess að hann tapaði góðum atvinnutækifærum í framhaldinu og var ljóst að hann þyrfti á hjálp að halda. Ráðgjafi mælti með að hann leitaði til Mæðrastyrksnefndar, Samhjálpar eða Kirkjunnar.
„Ég þekkti Mæðrastyrksnefnd frá þeim tíma sem ég var að keyra út. Samtökin voru minn viðskiptavinur og ég þekkti vel til starfseminnar. Þarna kemur flóttafólk, öryrkjar, gamalt fólk, alkóhólistar með geðsjúkdóma eins og ég. Fólkið utan samfélagsins og af mismunandi ástæðum getur ekki fótað sig innan þess,“ minnist Georg.
Hann fór fljótlega að sjá hvernig niðurlægingin gróf um sig hjá fólki, eitthvað sem hann hafði ekki tekið eftir áður þegar hann var í góðu starfi og þurfti ekki að leita sér hjálpar. „Það sem fór að renna upp fyrir mér þegar ég var komin í þessa stöðu sjálfur að við erum alltaf meðhöndluð sem annars flokks manneskjur, við munum aldrei fá góðar vörur né það besta sem völ er á.“
Sjá einnig: „Hún sagði að ég hefði breyst“ – allt sem tilheyrði lífi Erlings breyttist á einu andartaki
Georg náði sér aldrei upp í eðlilega líðan og þremur árum síðar stakk ráðgjafi upp á því að hann færi á örorku. „Ég var svo hissa, af hverju var ég ekki settur strax á örorku? En ég fékk mjög góðan félagsráðgjafa sem kenndi mér að semja og forgangsraða,“ segir Georg en í dag fær hann 265 þúsund krónur í örorkubætur.
Honum var í kjölfarið boðið 25 prósent vinna hjá Hlutverkasetrinu og fékk þar 45 þúsund krónur en missti í kjölfarið húsaleigubætur sínar. „Ráðherrarnir höfðu montað sig yfir þessu svigrúmi, 100 þúsund krónur sem mátti vinna sér inn ofan á bæturnar en það var engin sem minntist á það hvernig þau ætluðu sér að ná þessu á öðrum stað og aftur inn af öryrkjunum.“
Sjá einnig: Baráttukonan fjóla neitar að gefast upp: „ég kalla hann óþokkann“
Georg ætlar sér í dag að breyta heiminum og eyða fátækt, en það ætlar hann að gera með kænsku og kærleika.
„Ég er að vona að ég verði edrú alltaf það sem eftir er. Ég hef fundið takt í líf mitt sem er taktur kærustunnar minnar og hún er frá austur Evrópu og kann að lifa spart. Ég er hrikalega skotin í henni. Ég var lengi skotin í henni úr fjarlægð en hún tók ekki eftir mér fyrr en ég klippti mig. Ég hef gefið listagyðjunni líf mitt og ætla að halda áfram að gera list sem hefur pólitískan tilgang. Ég er í dauðafæri að búa til fallegt líf, en ég má ekki drekka,“ segir Georg að lokum.
Frásögn Georgs í heild sinni má lesa hér fyrir neðan: