Jóhannes Haukur Jóhannesson leikari er nýjasti gesturinn í Podcasti Sölva Tryggvasonar. Jóhannes Haukur, sem hefur gert það gott erlendis á undanförnum misserum segir í þættinum meðal annars frá mögulegu Íslandsmeti í skimunum á síðasta ári vegna starfa sinna erlendis. Hann segist meira en tilbúinn í bóluefnin:
„Um leið og ég get, þá tek ég þetta, Spútnik fimm og hvað sem er. Gefið mér rússneska kokteilinn ef hann er í boði og öll þessi bóluefni. Ég fór í 39 skimanir á síðasta ári og er því með staðfest 39 próf sem öll reyndust neikvæð. Þetta venst eftir nokkur skipti, maður kúgast aðeins af því að fá þetta í kokið og kemst svo að því hvor nösin er þægilegri til að fá pinnan inn þar. Reyndar fannst mér landamærapinnarnir mjórri en pinnarnir sem voru notaðir á Írlandi þar sem ég var að vinna. En það sér í sólina núna og ég get ekki beðið eftir að fá bóluefni og hef engar áhyggjur af því.“
Jóhannes Haukur, er sem fyrr segir orðinn einn þekktasti leikari Íslands á erlendri grundu. Eftir að hafa getið sér gott orð í leikhúsi og bíómyndum hér heima lá leiðin út fyrir landsteinana, þar sem hann hefur að mestu alið manninn undanfarin misseri. Hann er nú að hefja leik í stórri sjónvarpsseríu sem gæti orðið verkefni til nokkurra ára, en má ekki mikið segja um það að svo stöddu:
„Þetta er stór sjónvarpsþáttasería, en af því að þeir eru ekki búnir að tilkynna þetta þá má ekki láta hafa neitt eftir sér og það er öllum bannað að tjá sig um þetta sem taka þátt. Þeir eru svo passasamir á þetta að það er verið að vakta þetta. Ég hef brennt mig á því að tala um eitthvað af því að ég er á Íslandi, en svo kannski pikkar einhver netmiðill það upp og þeir eru með þetta í ,,Google Alerts”, nöfnin á leikurunum og seríunum.
Og það gerðist einu sinni að ég fékk símtal, þar sem ég var spurður hvað ég væri að tjá mig og þurfti að svara fyrir það. En ef að allt gengur upp þá gæti þetta orðið langtímaverkefni og ég er búinn að gera 6 ára samning, sem þýðir að þeir eiga forkaupsrétt á mér í 6 ár ef allt gengur upp og ég er mjög lukkulegur með þetta. Þetta eru stóru bitarnir sem maður vill helst fá. En það er auðvitað alveg hægt að drepa mann í seríunni hvenær sem er og ekkert gefið í þessu.“
Þríréttuð máltíð með Kate Blanchet
Jóhannes segir í þættinum frá atviki þar sem hann þurfti aðeins að klípa sig til að finnast það raunverulegt:
„Þetta eru nokkrir sem maður hefur hitt sem eru mjög stórir og það er auðvitað stundum aðeins skrýtið þó að þetta sé bara venjulegt fólk. Ég lék einu sinni í bíómynd sem Kate Blanchett lék aðalhlutverkið í. Ég var bara í einhverju smá hlutverki sem skipstjóri.
Þetta var tekið upp við strendur Grænlands og það voru allir að koma frá Bandaríkjunum, nema ég frá Íslandi og hún frá Ástralíu og við vorum tvö ein mætt og sótt á flugvöllinn og keyrð í skipið. Svo vorum við þarna á skipinum og ísjakar að fljóta við hliðina og okkur er boðinn þríréttaður málsverður í skipstjórakáetunni. Ég man að ég hugsaði aðeins hvers konar rugl þetta væri eiginlega, að ég sem lék þarna eitthvað smáhlutverk væri allt í einu einn í þríréttaðri máltíð með Kate Blanchet við Grænlandsstrendur.“
Þó að Jóhannes sakni stundum félagsskaparins á Íslandi er hann mjög þakklátur fyrir að geta nú einbeitt sér að því að vinna eitt stórt verkefni í einu, í stað þess að þurfa að hoppa í öll störf til þess að eiga fyrir reikningum eins og margir íslenskir leikarar. Á tímabili var hann talsvert í að veislustýra:
„Veislustjórnir og skemmtanir eru eitthvað sem ég er feginn að vera ekki að gera lengur, þó að þetta hafi nú yfirleitt heppnast vel. Ég man að dagarnir á undan voru krefjandi, af því að ég vil alltaf vera vel undirbúinn og maður var að reyna að finna eitthvað skemmtilegt samhliða öðrum störfum og þetta var stundum erfitt. Sumir eiga auðvelt með þetta, en ég var ekki einn af þeim. Yfirleitt gekk þetta vel, en ég man eftir einu ,,giggi” þar sem ég hætti í miðri setningu og það var hræðilegt.
Þetta var hjá Félagi Fasteignasala á Hótel Nordica og hljóðkerfið var ekki nógu gott og það vantaði svið. Það heyrði í raun enginn í mér og ég náði aldrei athyglinni, jafnvel þó að ég reyndi að nota leikhúsröddina. Það voru líklega 200 manns fyrir framan mig og það var bara enginn að hlusta. Ég byrjaði og það voru bara nokkrir þarna alveg fremst sem hlustuðu á mig af einskærri vorkun. Þegar það voru einhverjar 6 mínútur búnar af þessu helvíti, þá bara gekk ég út í miðri setningu. Ég get ekki sagt að ég sakni þess sérstaklega að veislustýra.“
