„Mikið er ég þakklát fyrir að hafa valið mér flokk sem er þessari fullyrðingu Einars bara alls ekki sammála,“ segir Sabine Leskopf, formaður innkaupa- og framkvæmdaráðs Reykjavíkur, en hún skipar 4. sæti á lista Samfylkingarinnar í Reykjavík fyrir komandi kosningar.
Í aðsendri grein í Fréttablaðinu í dag gagnrýnir Sabine oddvita Framsóknarflokksins í Reykjavík, Einar Þorsteinsson, fyrir orð sem hann lét falla í Pallborði hjá Vísi og Stöð 2 fyrir kosningarnar. Þar hafi Þórdís Lóa Þórhallsdóttir, oddviti Viðreisnar, bent á að Reykvíkingum hafi fjölgað um tíu þúsund á síðustu fjórum árum. Einar hafi aftur á móti svarað því til að „megnið af því fólki kæmi að utan“.
Kostaði íslenska skattborgara ekki krónu
„Innflytjendur teljast sem sagt ekki með. Ég hef búið á Íslandi í 22 ár, ég veit varla lengur hvort ég er Þjóðverji eða Íslendingur. En ég á heima í Laugardalnum, þar gengu börnin mín í skólann, þar labba ég með hundinn minn, þar tek ég spjall við fólkið í hverfisbúðinni. Ég kom hingað með MA og viðbótarnám sem kostaði íslenska skattborgara ekki krónu. Ég kom líka hingað með lífs- og starfsreynslu og síðast en ekki síst með tvö af börnunum mínum sem þýska heilbrigðiskerfið sá um að koma í heiminn alveg ókeypis fyrir íslenska skattgreiðendur. Ég hef unnið hér í 22 ár og þar að auki starfað þrotlaust sem sjálfboðaliði og aktívisti í þágu samfélagsins, í málefnum innflytjenda, í foreldrastarfi og dýravernd sem dæmi. En fólk eins og ég telst sem sagt ekki með,“ segir hún í grein sinni.
Hún segist ekki tilbúin að afskrifa fólk sem kemur hingað „að utan“ og er oft með mikla menntun og lífsreynslu, þrár og drauma, og óbilandi metnað fyrir framtíð barnanna sinna. „Fólk sem oftast er á besta aldri sem leggur samkvæmt öllum tölum miklu meira til samfélagsins en það fær úthlutað.“
Samfylkingin sker sig úr
Sabine bendir á að flestir flokkar séu að vakna við þann veruleika að samkvæmt nýjum kosningalögum eigi yfir 23.000 innflytjendur á landinu öllu rétt á að kjósa í sveitarstjórnarkosningum.
„Kosningaréttindi eru bundin við að hafa haft lögheimili hér í þrjú ár en Norðurlandabúar mega kjósa strax. Flestir flokkar þýða núna eitthvað á ensku, sumir líka á pólsku og eiginlega allir eru með innflytjendur í skrautsætum. Stjórnarráðið hefur hins vegar varla haft fyrir því að dreifa þessum upplýsingum; einhverjar upplýsingar á ensku eru faldar á íslenska vefsvæðinu en enska vefsvæðið nefnir ekki einu sinni sveitarstjórnarkosningar. Áhugaleysi á málaflokknum hjá ríkisstjórninni er algert enda ekki einu sinni búið að skipa innflytjendaráð félagsmálaráðuneytisins sem átti að starfa milli kosninga. Og framkvæmdaáætlunin í málefnum innflytjenda hefur legið tilbúin en óafgreidd í skúffum ríkisstjórnarinnar í tvö ár.“
Sabine segir að sá flokkur sem sker sig úr hvað þetta varðar sé Samfylkingin. Í Reykjavík sé einn innflytjandi á meðal fjögurra efstu frambjóðenda og fjórir á meðal efstu tuttugu. Þá sé flokkurinn með metnaðarfulla stefnu í málefnum innflytjenda.
„Ég er Reykvíkingur. Ég er líka jafnaðarmaður og stolt af borginni minni og hverfinu mínu því þar er samfélag sem er opið, umburðarlynt og skemmtilegt. Ég telst víst með.“