Eiríkur Rögnvaldsson, prófessor í íslenskri málfræði, fjallaði um bakþanka læknisins Óttars Guðmundssonar í pistli í Facebook-hópnum Málspjall um helgina en bakþankarnir fjölluðu um hann, þótt að hann sé ekki nefndur á nafn. Óttar furðaði sig í pistli sínum á því að Eiríkur fagni þróun tungumálsins og aðlögunarhæfni og segir að honum finnist skrítið að íslenskufræðingi þyki málvillur ásættanlegar.
„Það er til merkis um hækkandi aldur og geðvonsku að mér leiðist undanhald íslenskunnar,“ sagði Óttar í pistli sínum.
Eiríkur segir að margt af því sem hann segi í pistli sínum sé hreinlega rangt og ef hann hefði hlustað á viðtalið við hann hefði hann komist að því eins og, til dæmis, að Eiríkur samþykki aukna enskunotkun í íslensku máli.
„Vissulega má ýmislegt betur fara í umgengni fólks við tungumálið. Þannig hefur það alltaf verið. En sífellt tal um „undanhald“ íslenskunnar er ekki til annars fallið en skapa neikvætt viðhorf til málsins, sérstaklega meðal unglinga sem oftast eru skotmarkið í þessari umræðu. Haldið þið að það sé upplífgandi fyrir unglinga að sjá sífellt og heyra talað um að þau kunni ekki íslensku, mál þeirra sé uppfullt af enskuslettum og beygingarvillum, orðfærið fátæklegt o.s.frv.? Er þetta líklegt til að efla áhuga þeirra á málinu og fá þau til að þykja vænt um íslenskuna?,“ spyr Eiríkur á móti og segir að það sé ekkert náttúrulögmál að hækkandi aldri fylgi óþol og skortur á umburðarlyndi.
„Við gamlingjarnir erum ekki eilíf og það er unga fólkið sem tekur við keflinu af okkur. Reynum að skilja það og málfar þess, hvetjum það til að nota málið sem mest – á þann hátt sem því er eðlilegt. Íslenska þess er kannski ekki eins og okkar íslenska, en hún er ekki heldur eins og íslenskan sem foreldrar okkar, afar og ömmur töluðu. Það er bara allt í lagi. Það er samt íslenska,“ segir hann að lokum.
Hægt er að lesa pistilinn og umræður við hann í hópnum Málspjall á Facebook hér.
