Arnar Þór Jónsson, lögmaður og varaþingmaður Sjálfstæðisflokksins, hefur látið lítið í sér heyra að undanförnu. En nú þegar kórónuveiran er aftur farin að láta að sér kveða ræðst Arnar Þór fram á ritvöllinn í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag og skýtur nokkuð föstum skotum að Þórólfi Guðnasyni sóttvarnalækni.
Þórólfur var spurður að því á dögunum hvort til greina kæmi að herða takmarkanir að nýju í ljósi töluverðrar fjölgunar smita að undanförnu. Þórólfur svaraði því til að líklega „væri ekki mikil stemning“ fyrir því. Vísar Arnar Þór í viðtal RÚV við Þórólf þar sem hann sagði þetta og bætti við að ekki yrði gripið til takmarkana strax, það réðist af því hvernig faraldurinn þróast.
Arnar Þór telur ástæðu til að vekja athygli fólks á þessum orðum Þórólfs.
„Ummælin um „stemningu“ sem forsendu valdbeitingar opinbera þann stjórnarfarslega háska sem íslensk stjórnmál hafa ratað í. Þau eru til merkis um öfugþróun sem beina verður kastljósinu að: Lýðræðið deyr og réttarríkið sundrast þegar vald og ótti sameinast; þegar stjórnvöld og stórfyrirtæki ganga í eina sæng; þegar fjölmiðlar ganga gagnrýnislaust í þjónustu valdhafa; þegar fræðimenn kjósa starfsöryggi fremur en sannleiksleit; þegar embættismenn setja eigin frama ofar stjórnarskrá; þegar óttasleginn almenningur afsalar sér frelsi og réttindum í hendur manna sem boða „lausnir“. Allt eru þetta þekkt stef í alræðisríkjum, þar sem stjórnvöld ala á ógn í þeim tilgangi að treysta völd sín.“
Arnar Þór heldur áfram í grein sinni og segir að í slíku umhverfi, þar sem stjórnmálamenn segja helst ekki annað en það sem til vinsælda er fallið, sé erfiðum ákvörðunum úthýst til sérfræðinga og embættismanna og fjölmiðlar notaðir til að framkalla „stemningu“.
„Fyrr eða síðar vaknar almenningur upp við þann vonda draum að hafa verið gerður áhrifalaus um stjórn landsmála. Ummæli Þórólfs að undanförnu hafa gefið almenningi ríkt tilefni til að vakna af værum blundi,“ segir hann meðal annars.