Anna Kristjánsdóttir, íbúi á Tenerife, spyr hvort við eigum ekki að treysta innsæinu í nýjum pistli á Facebook í dag.
„Elsti bróðir minn var talinn skyggn sem barn og unglingur. Sem barn sá hann gamlan mann við hús gamallar ekkju sem bjó við Lokastíg í Reykjavík og þegar hann lýsti manninum passaði lýsingin við eiginmanninn sáluga. Þegar hann var sautján ára ætlaði hann að fara á togara frá Hafnarfirði, en sem lagði úr höfn frá Reykjavík áleiðis á Nýfundnalandsmið. Þegar hann var kominn niður á bryggju ásamt móðurbróður okkar og nágranna sem báðir voru á skipinu, greip hann svo mikill óhugnaður að hann fór ekki með skipinu og skammaður af pabba eftir að heim var komið fyrir að svíkjast um gott pláss,“ skrifar Anna.
„Togarinn Júlí frá Hafnarfirði kom aldrei aftur til hafnar, fórst á Nýfundalandsmiðum 8-9 febrúar 1959 með 30 manna áhöfn, með honum móðurbróðir minn og nágranninn í næsta húsi, en elsti bróðir minn fékk næstum því sex áratugi af lífi eftir þetta, en lést í desember 2018. Stundum á að taka mark á skilaboðum sem fólki berast að handan, þótt þau virki fáránleg í byrjun.“
„Ástæða þess að ég rifja þetta upp núna, er að þessa dagana dvelja hjá mér ætluð systir mín og yndislegur hundurinn hennar, sjálfur Texas el Perró, stundum einnig kallaður Kálfmundur Eyrnastór. Haustið 2020 var mér falin gæsla hans á meðan eigandinn skrapp til Íslands í nokkra daga. Ekkert mál hélt ég, fór með bælið hans inn í gestaherbergið og vildi fá hann þangað inn því ekki kærði ég mig um stóran hundinn inn í mitt herbergi. Hann neitaði, vildi alls ekki fara inn í herbergið, endaði með því að ég dró hann þangað inn og lokaði dyrunum. Hann svaraði með því að pissa á gólfið, var alls ekki kátur. Þessa ellefu daga sem Lilja systir var á Íslandi svaf hann eftir þetta í stofunni, enda neyddist ég til að færa bælið hans fram í stofu eftir þetta og lét hann sér það vel líka.“
„Fyrir nokkrum dögum síðan missti Lilja húsnæðið sem hún hafði leigt og flutti til mín með Texas el Perró á meðan hún leitar sér að öðru húsnæði. Að sjálfsögðu fór hún í gestaherbergið, en þegar hún fór að sofa og ætlaði að taka Texas el Perró með sér þangað inn, harðneitaði hann að fara inn í herbergið þótt Lilja væri þar. Að endingu lagðist hann til svefns á stofugólfinu og læddist svo inn til mín um nóttina og svaf undir mínu rúmi. Þannig hefur ástandið verið eftir þetta. Lilja sefur í gestaherberginu en Texas el Perró undir rúminu mínu.
Ég kann enga skýringu á hegðun hundsins, hann svo yndislega ljúfur og hlýðinn alla daga, en inn í þetta herbergi fer hann alls ekki. Þarna er einhver bölvun sem hann skynjar, en við mannfólkið alls ekki.Eigum við ekki að trúa innsæinu?“ skrifar Anna að lokum.
